La '''skandinavia valuta unio''' auxaŭ '''skandinavia mona unio''', ([[sveda lingvo|svede]] ''Skandinaviska myntunionen'', [[dana lingvo|dane]] ''Skandinaviske møntunion'') dum la jaro [[1872]] fondigxisfondiĝis de la nordeuxropajnordeŭropaj sxtatojŝtatoj [[Svedio]] kaj [[Danio]] (kiu tiutempe ankauxankaŭ ampleksis la insulon [[Islando]]). Kialo por la fondigxofondiĝo estis, ke la sxtatoŝtato [[Britio]] enkondukis oran standardon de sia valuto, kaj sekve de tio ankauxankaŭ sur la euxropaeŭropa kontinento pli kaj pli da sxtatojŝtatoj orientigis siajn valutojn lauxlaŭ deponoj de la valora metalo [[oro]] anstatauxanstataŭ kiel antauxeantaŭe lauxlaŭ deponoj de [[argxentoarĝento]], kaj ke la du sxtatojŝtatoj volis kunigi siajn fortojn en la starigo de ora depono. Dum la jaro 1877 ankauxankaŭ [[Norvegio]], kiu regigxisregiĝis de la sama regxoreĝo kiel Svedio, sed je granda parto estis administre auxtonomiaaŭtonomia, aligxisaliĝis al la valuta unio. Ekde tiam cxiuĉiu dana, sveda kaj norvega monero kaj poste monbileto estis valida en cxiujĉiuj tri landoj. Kadre de la valuta unio la antauxaantaŭa dana kaj antauxaantaŭa sveda-norvega valuto anstatauxigxisanstataŭiĝis per la decimala valuto 1 [[Krono (valuto)|Krono]] = 100 oeroj (''Øre'' respektive ''Öre'').
Pro malsamaj naciaj valutaj politiko speciale dum la [[Unua Mondmilito]] la valutosxangxavalutoŝanĝa kurzo ne restis 1:1, kio gvidis al konfliktoj inter la naciaj bankoj de la sxtatojŝtatoj. Dum la jaro [[1918]] Islando sendependigxissendependiĝis de Danio, kaj enlande enkondukis la nacian valuton [[islanda krono]]. Dum la jaro [[1924]] la sxtatojŝtatoj decidis, ke la moneroj de unu sxtatoŝtato ne plu estu valida pagilo en la aliaj membrosxtatojmembroŝtatoj de la unio, kio praktike estis la fino de la skandinavia valuta unio.
Dum la sama epoko, en suda EuxropoEŭropo pro samaj ekonomiaj kialoj funkciis la [[latinida valuta unio]]. AmbauxAmbaŭ valutaj unioj iusence estas rektaj antauxulojantaŭuloj de la nuntempa komuna euxropaeŭropa valuto [[EuxroEŭro]].
