'''Solresol''' /sore'sol/ estas apriora artefarita helplingvo verkita de [[Jean François Sudre]] ([[1787]]-[[18641862]]). Li komencis prilabori ĝin jeen [[1817]]. En [[1827]], li prezentis la projekton al [[Académie des Beaux-Arts]] de [[Parizo]]. La [[Institut de France]] aprobis ĝin en [[1827]], [[1833]], [[1839]] kaj en [[1856]]. Ankaŭ multaj provincaj [[akademio]]j de [[Francio]] favoris al ĝi. En la [[Internacia ekspozicio]] de Parizo [[1855]] Sudre estas premiita per dek mil [[franko]]j, kaj en Internacia ekspozicio de [[Londono]] [[1862]] li ricevis honoran [[medalo]]n.
Ĝi havis siatempe iom da sukceso, [[Napoleono la 3-a]] iomete interesiĝis pri Solresol kaj, laŭdire, stipendiis Sudre, ankaŭ [[Victor Hugo]], [[Alphonse de Lamartine]], kaj aliaj interesiĝis pri ĝi, sed ĝi estis rapide forgesita pro la sukceso de aliaj lingvoj : [[Volapük]] kaj poste [[Esperanto]]. Solresolo estas grava alpor la historio de planitaj lingvoj delaŭ multaj vidpunktoj: ĝi estis la unua artefarita lingvo kies projekto estis serioze atentata de la publiko, ĝi estis pionira en la ideo pri modernaj interlingvoj kaj, fine, estis la unua interlingvo kiu havis parolantojn. La finan projekton la vidvino de Sudre presispublikigis nur en [[1866]], eble, pro tio, la ĝenerala publiko konis ĝin tro malfrue.
