Gaston Bachelard: Malsamoj inter versioj

'''Gaston BACHELARD''' [BaŝlarBasxlar] ([[1884]]-[[1962]]) estis [[francio|franca]] [[filozofio|filozofo]].

Unue poŝtposxt-laboristo li fariĝisfarigxis instruisto pri [[Fiziko]] kaj [[Kemio]] en Bar-sur-Aube. En [[1922]] li sukcesis ekzamenon de "agrégation" pri [[Filozofio]] kaj instruis tiun fakon en la Universitato de [[Dijon]] antaŭantaux fariĝifarigxi profesoro en la fama Universitato de la Sorbonne en [[Parizo]], ĝisgxis [[1954]].

Li poste interesiĝisinteresigxis pri la poezia imago kaj la revoj rilataj al la fizika medio:

:La aero kaj la sonĝojsongxoj (1943) ''(L'air et les songes)''

:La tero kaj la revaĵojrevajxoj de kvieto (1946) ''(La terre et les rêveries du repos)''

:La tero kaj la revaĵojrevajxoj de volo (1948) ''(La terre et les rêveries de la volonté (1948)''

Lia lasta libro estis aŭtobiografioauxtobiografio:

CitaĵojCitajxoj el ''La akvo kaj la revoj'':

:"Ni suferas pro la revoj kaj resaniĝasresanigxas dank'al la revoj" ''(Nous souffrons par les rêves et nous guérissons par les rêves)''

Jen ĉicxi-sube ekzemplo de la tipika analizema kaj samtempe poeziema stilo de Bachelard. Oni povas miri tie la progreson de subtila analizo de supraĵasuprajxa imago, ĝisgxis sintezo de alia imago ege pli profunda:

:"Se la Nokto estas personigita, ŝisxi estas diino al kio nenio rezistas, kiu ĉirkaŭascxirkauxas ĉioncxion, kiu kovras ĉioncxion, ŝisxi estas la diino de la Vualo. Tamen, la revaĵorevajxo de materioj estas tiel natura kaj nevenkebla revaĵorevajxo, ke la imago akceptas sufiĉesuficxe facile la revon de aktiva nokto, de penetranta nokto, nokto kiu eniras la materiojn de aĵojajxoj. Tiam la Nokto ne plu estas vuala diino, ŝisxi ne plu estas vualo, kiu etendiĝasetendigxas sur la Tero kaj la Maroj; la Nokto estas ''noktaĵonoktajxo'', la nokto estas substanco, la nokto estas la nokta materiaĵomateriajxo. La nokto estas kaptita de la ''materia'' imago. Kaj ĉarcxar la akvo estas la substanco, kiu plej bone pretas al miksoj, la nokto penetras la akvojn, ŝisxi retenas la lagon en sia profundeco, ŝisxi saturas la lagon."

:(''La akvo kaj revoj'', ĈapitroCxapitro 4, 3)

Bachelard kondutas la leganton, en ĉiucxiu paĝopagxo de siaj libroj, gvidante lin paŝopasxo post paŝopasxo, de la plej supraĵajsuprajxaj evidentaĵojevidentajxoj ĝisgxis la plej profundaj subtilaĵojsubtilajxoj. Tiel, la legado de Bachelard estas kiel eksterordinara filozofa vojaĝovojagxo, vojaĝovojagxo al la imago, vojaĝovojagxo al la malkovro de sia propra plej profunda imago.

== Vidu ankaŭankaux ==

[[de:Gaston Bachelard]] {{LigoLeginda|de}}