Metroo de Montrealo: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 32:
La unua parto kaj fruaj plilongigoj de la metroo falas nete en la [[modernisma arĥitekturo|Modernisman]] periodon, kun siaj puraj, raciaj, senornamaj formoj, sed en du malsamaj stiloj.
En la unua reto (1966), oni vidas la influon de la [[Internacia stilo]]. La puraj linioj de la stacidomoj konsistas el surfacoj kovritaj per [[
Tuj en la verdliniaj plilongigoj, oni vidas la transiron al la [[brutalismo|Brutalisma]] stilo, kiu konservas la saman purismon pri formo sed preferas nudigi la [[betono]]n anstataŭ kovri ĝin per
Pli lastatempe, en la plilongigoj de la jaroj 1980, oni vidas kuniĝon de betono kaj koloraj dekoraĵoj, ofte fantaziecaj, kaj la integrigo de arto en la arĥitekturon. Ekzemploj estas Place-Saint-Henri, kun grandaj dramatikecaj surfacoj el betono kombinitaj kun buntkolora
En pluraj lokoj, oni povas vidi la influon de la [[postmodernisma arĥitekturo|postmodernismo]], laŭ kiu oni integras ecojn de pasintaj arĥitekturaj stiloj. Oni pensu pri la [[klasikaj ordoj|ionia kolono]] de la stacio Du Collège; la integrigo de malnova trajnstacio ĉe Parc; la eĥo de la najbareja tipa domarĥitekturo ĉe Outremont; la horloĝo de stilo [[art-déco]] ĉe Acadie; aŭ la murkovraĵo el [[travertino]] ĉe De Castelnau, sugestante la vilaĝetojn de [[Italio]] en stacidomo apud la itala kvartalo.
La novaj stacidomoj de Lavalo sekvas la modojn videblajn surtere, ekzemple malortogonaj sed geometriaj formoj el ŝtalo kaj metalo, kun la kutima betono de la cetero de la reto. La stacidomo Montmorency, tamen, ŝajnas tute kunmiksi la pasintajn arĥitekturajn stilojn : la koloraj
==Arto==
|