Elektra ŝargo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e roboto aldono de: ml:വൈദ്യുത ചാര്ജ് |
"semikonduktaĵoj"->"duonkonduktaĵoj" |
||
Linio 11:
Antau la [[1700|18-a jarcento]], la studo de [[elektro]] populariĝis. Unu de la plejaj spertuloj estis [[Benjamin Franklin]]. Franklin imagis elektron esti speco de nevidebla fluidaĵo ĉeesta en ĉia materio. Li tezis ke interfrotado de izolaĵaj surfacoj kaŭzas ŝanĝon de loko de tiu ĉi fluidaĵo kaj ke fluo de tiu ĉi fluidaĵo konstituas elektran kurenton. Li ankaŭ tezis ke kiam materio entenis maltroan fluidaĵon ĝi estas "negative" ŝargita, kaj kiam ĝi entenis troan ĝi estas "pozitive" ŝargita. Arbitre (aŭ por kialo neregistrita) li identigis la terminon "pozitiva" kun la speco de ŝargo akirita de vitra stango frotita per [[silko]] kaj "negativa" kun tiu akirita de sukcena stango frotita per pelto.
Ni nun scias ke la modelo de Franklin estis tro simpla. Materio efektive konsistas el du specoj de elektro: partikloj nomitaj [[protono|protonoj]] kiuj portas ŝargon de pozitiva elektro, kaj partikloj nomitaj [[elektrono|elektronoj]] kiuj portas ŝargon de negativa elektro. Estas ankaŭ aliaj specoj de ŝargitaj elementaj partikloj. Anstataŭ unu ebla [[elektra kurento]] estas multaj: fluo de negativaj partikloj, fluo de pozitivaj partikloj, aŭ fluo de kaj negativaj partikloj kaj pozitivaj partikloj laŭ kontraŭaj direktoj. Por malpliigi kompleksecon, elektraj laboristoj ankoraŭ uzas la Franklin-an konvencion kaj ili imagas ke elektra kurento (sciata kiel ''konvencia kurento'') estas fluo de ekskluzive pozitivaj partikloj. La konvencia kurento simpligas elektraj konceptoj kaj kalkuloj, sed ĝi malagnoskas la fakto ke ene de kelkaj konduktantoj (elektrolitoj,
==Aleksteraj ligiloj==
| |||