Kuomintango: Malsamoj inter versioj

Jiang Jieshi reprenis la gvidantecon de Kuomintango post la morto de Sun en [[1925]]. Ekzilite en Japanujo en 1914, Sun establis la Ĉinujan Revolucian Partion, sed multaj el liaj iamaj revoluciaj kamaradoj, inter ili [[Huang Xing]], [[Wang Jingwei]], [[Hu Hanmin]] kaj [[Chen Jiongming]], rifuzis aliĝi al li aŭ subteni liajn strebojn komenci armitan ribelon kontraŭ Yuan Shikai. Por membri en la Ĉinuja Revolucia Partio, oni devis ĵuri personan lojalecon al Sun, kion multaj malnovaj revoluciuloj rigardis kiel maldemokratian kaj kontraŭan al la spirito de la revolucio. Tial, multaj malnovaj revoluciuloj ne aliĝis al la nova organizo de Sun, kaj oni ofte marĝenigis lin ene de la revolucia movado dum tiu ĉi periodo. Sun reiris al Ĉinujo en 1917 por establi rivalan registaron en Guangzhou, sed oni baldaŭ igis lin resti senpostena kaj ekziliĝi en Ŝanghajon. Tie, kun renovigita apogo, li revivigis Kuomintangon la 10an de oktobro [[1919]], sed sub la nomo Ĉina Kuomintango, dum la oldan partion oni nomis tutsimple Kuomintango. En [[1920]], Sun kaj Kuomintango reestabliĝis en Guangdong. En [[1923]], Kuomintango kaj ĉi ties registaro akceptis helpon de [[Sovetio]] post rifuzo de rekono fare de la [[okcidento|okcidentaj]] potencoj. Sovetiaj konsilistoj – el kiuj la plej elstara estis [[MiĥajlMiĥail Borodin]], agento de [[Kominterno]] – komencis veni al Ĉinujo en [[1923]] por helpi en la reorganiziĝo kaj firmiĝo de Kuomintango laŭ la linioj de la sovetia [[Komunisma Partio]], kreante [[Leninismo|leninisman]] partian strukturon kiu daŭris ĝis la 90aj jaroj. La [[Ĉina Komunista Partio]] ricevis kominternajn instrukciojn kunlabori kun Kuomintango, kaj oni kuraĝigis ĝiajn membrojn aniĝi, tenante apartajn partiajn identecojn, tiel formante la Unuan Unuiĝan Fronton inter ambaŭ partioj.