Henri Rousseau: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Dominik (diskuto | kontribuoj) e pluraj korektoj |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e →Ĝangaloj: Korekto: ekxpoziciis-->ekspoziciis |
||
Linio 29:
Tio estis iuj el la plej fekundaj temoj de la pentristo, kiujn li daŭrigis ĝis sia morto. Ĉiam en superŝutanta kaj tute inventita flaŭro (kiel atestas la multnombraj banan-faskoj kiuj pendas de ĉiuj branĉoj, aŭ la misproporcio de foliaroj), li enscenigis kruelajn batalojn inter sovaĝbesto kaj ties predo (krom en ''Tigro batalanta negron''), aŭ male, pli pacan portreton de besto kiel en ''Ŝercemaj simioj''. Tiuj bestoj estis inspiritaj al li de tiuj de la bestaro de [[Ĝardeno de alklimatiĝo]] kaj de revuoj.
En siaj lastaj ĝangaloj, li reprezentis personojn (en ''La kvietigistino de serpentoj'' kaj ''La revo'') en harmonio kun naturo. Unue kritikitaj pro ties nerealismo kaj naiveco, liaj «ĝangaloj» estis poste rekonitaj de ĉiuj kiel modeloj, de kio venis tiu frazo de [[Guillaume Apollinaire]] dum la aŭtuna salono kie Rousseau
<br>
<br>
| |||