Nicolás Guillén: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
BOTarate (diskuto | kontribuoj)
e roboto aldono de: sv:Nicolás Guillén
Neniu resumo de redakto
Linio 5:
Li studis [[Juro]]n en la [[universitato]] de [[La Habana]], sed laboris kiel [[tipografo]] kaj [[ĵurnalisto]]. Liaj ĉefaj [[libro]]j poeziaj estas ''Motivos del son'' (Kialoj de la sonkanto)([[1930]]), ''Sóngoro y cosongo'' ([[1931]]), ''West Indies Ltd.'' ([[1936]]), ''Sones para turistas y cantos para soldados'' (Sonkantoj por turistoj kaj kantoj por soldatoj) ([[1937]]) y ''El son entero'' (La tuta sonkanto)([[1947]]).
 
Lia poezia produkto temas pri [[laŭdo]] de ''[[nigrulo]]jnigruloj kaj socia situacio''. Danke al lia verko kaj al tiu de [[Emilio Ballagas]], [[Adalberto Ortiz]] kaj [[Luis Palés Matos]] inter aliaj, la problemaro de la [[nigra raso]] reliefiĝis kaj kategoriiĝis en la [[literatura etoso]] de la [[hispana lingvo]]. Samepoke okazis simila movado en la [[francaj Antiloj]] kun specifa rilato al nigraj intelektuloj loĝantaj en [[Parizo]] - [[Aimé Césaire]], [[Blaise Cendrars]], ktp.-. En '''Guillén''' tiuj [[temo]]jtemoj elstaras. Kune kun [[komponaĵo]]jkomponaĵoj kuj imitas la ''ritmon de la [[nigrulaj dancoj]]'' estas tiuj de socia problemaro, kune kun ia [[socia mesianismo]]. Iu venos -ĉu nigrulo?- kaj savos la [[homaro]]n. Lia ''[[komunisma aktiveco]]'' (ekde [[1937]]) okazigis lin [[mallibero]]jnmalliberojn kaj [[persekuto]]jnpersekutojn.
 
Post la venko de la revolucia [[reĝimo]] en [[1959]], li estis unu el ties plej ''fervoraj [[propagandisto]]j''. Post la [[revolucio]] verkis [[poemaro]]jn kiel ''Tengo'' (Mi havas) ([[1964]]) aŭ ''El diario que a diario'' (La taglibro kiun ĉiutage) ([[1972]]). En [[1961]] estis elektata [[prezidanto]] de [[UNEAC]], la [[Nacia Asocio de Verkistoj kaj Artistoj de Kubo]]. La famo de '''Guillén''' trapasis [[landlimo]]jn kaj disvastiĝis ĉefe en [[Antiloj]], sed ankaŭ en la tuta [[Sudameriko]].