Duonduto

La intervalo de duona paŝo, duonduto, aŭ minora duto estas la parenceco inter la antaŭiranta tono kaj la unua noto (la radiko aŭ toniko) en majora skalo. Estas la inversigo de la majora septo. Estas ofte mallongiĝas kiel m2.

Minora duto en ĝusta sintoneco konformas al tonalta proporcio de 16/15 aŭ 1:1.0666, aŭ variaj aliaj proporcioj, dum en egala temperamentata sintonizado estas proporcio de 1:2^1/12 (proksimume 1.059), aŭ 100 cendoj, 11.731 cendoj bemolo de 16:15.

Traditionally la minora duto konsideriĝas la plej disonanca intervalo post la tritono.

Laŭ Carl DAHLHAUS (1990), "kiel malfrua kiel la 13-a jarcento la duonduto traviviĝis kiel problemeca intervalo ne facile koniĝata, kiel la neracionala restaĵo inter la perfekta kvarto kaj la ditone [4/3 / (9/8)² = 256/243!]." En melodika duontono, ne "tendenco perceptiĝas de la suba tono ale la supra, aŭ de la supra ale la suba. La dua tono ne preniĝas esti la 'celo' de la unua. Anstataŭe, la duonduto evitiĝies en clausulas ĉar ĝi mankis klarecon kiel intervalo." Eko en la 13-a jarcent kadencoj komencas bezoni mocion en unu voĉo de duonduto kaj la alia de plenduto en kontraŭa mocio.

Vidu ankaŭ

• muzika sintonado
• majora duto
• logaritma skalo

Source

• DAHLHAUS, Carl, trans. GJERDINGEN, Robert O. (1990). Pristudoj en la Origino de Harmonia Toneco (angle: Studies in la Origin of Harmonic Tonality. Princeton University Press. ISBN 0691091358.

Eksteraj Ligoj

• TONALSOFT Enciklopedia of Sintonizado