Historia Naturalis Brasiliae: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
142857 (diskuto | kontribuoj) e „posta“ kiel adjektivo, ĉar ne ekzistas „posteo“ (kaj „postea“ ekzistas nur ĉe Interlingvo!). |
142857 (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 98:
::''Mallonga, tiu serpento malofte transpasas la longon de duona ulno (...). Ties venena pikmordo ne prezentas malpli gravajn sintomojn ol tiuj de la pikmordoj de aliaj serpentoj, krom tio, ke ĝia veneno konsumas la vivon malrapide kaj kaŝe. Post la pikmordo, oni tiras el la serpento la haŭton, la voston, la kapon kaj la viscerojn, kaj ĝin kuiras en akvo kun radikoj de ''iurupeba'', [[salo]], [[oleo]], [[poreo]], [[aneto]] kaj similaj spicaĵoj. La pikmordito ĝin manĝas, kaj tio kutimas esti al li tre helpema. Sed oni rimarku, ke super ĉio pli utilas la ''caatia'', prave nomata "herbo de la serpentoj"; uzata ekstere kaj interne ĝi facile kuracas la pikmordon de tiu kaj aliaj serpentoj (...)''.
[[Image:Guilherme Piso cururu 1648.jpg|thumb|200px|La [[bufo]] kururuo, unu el la plej venenaj bestoj laŭ Piso.]]
En tiu libro Piso faras kuriozan priskribon de la [[meduzo]] aŭ [[fizalio]], kiun li nomas per la indiana vorto ''moucicu''. Li registras, ke li mem suferis la atakon de tiu besto, kies lezon li kuracis per ekstrakto de nuksoj de [[akaĵuo]].
Linio 128:
==Tradukoj==
La verkon tradukis en la portugalan José Procópio de Magalhães, en 1942, sub la titolo ''História Natural do Brasil''. Ankoraŭ ne aperis
==Referencoj==
| |||