Kiel registrite je 13:43, 4 sep. 2008 redakti 80.139.53.88 (diskuto) Nova paĝo: thumb\|300px\|right\|Aranĝo de violono por la 11-a Rosenkranzsonate, jen oni interŝanĝis la A-kordon kun la D-kordo. La '''skordaturo''' (ital. ''scordat...		Kiel registrite je 10:52, 25 okt. 2008 redakti malfari NicoRay (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 10 793 redaktoj Vikipedio:Vikiprojekto:Korektado de ruĝaj ligiloj Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 7: La skordaturo permesas jam en malaltaj [[Pozicio (kordinstrumento)\|pozicioj]] la ludadon de malfcilaj akordoj kaj samtempe ebligas al la instrumento aliajn soneblecojn per tro-aŭ maltrostreĉo de la [[kordo]]j. Tamen kordo ne tuj agordeblas du tonojn pli malaltajn sen misagordigi post norma reagordado. Ĉi tio kaj la evoluigo de novaj fingroteknikoj verŝajne estas la kaŭzoj por la rezignado de ĉi tiu tekniko, kiu ĉefe utilis en la epoko inter 1600 kaj 1720. [[Georg Philipp Telemann]] ankoraŭ uzis la skordaturon en kelkaj verkoj kaj esceptkaze [[Niccolò Paganini]] kaj [[Gustav Mahler]], ankaŭ [[Robert Schumann\|R. Schumann]] (op.47) kaj [[Igor ~~Strawinski~~Stravinski\|I. ~~Strawinski~~Stravinski]] ("La fajrobirdo"). Ludonte tiajn muzikaĵojn oni tenas pretaj duan aŭ plurajn diversagorditajn instrumentojn. Por plifaciligi la legadon, oni notas per prenskribo aŭ iaspeca [[tabulaturo]], kiu ne laŭas la sonantan tonon. La violonisto prenas laŭ la notskribo kiel ĉe normagordita violono, sed pro la skordaturo eksonas aliaj tonoj.

Skordaturo: Malsamoj inter versioj