Ballade de la féconductrice (filmo): Malsamoj inter versioj

La feino ludas pianon en sia salono. Ŝiaj okuloj estas ŝminkitaj per du nigraj linioj, kiuj eliras el ŝiaj okuloj kaj finiĝas sur ŝiaj vangoj. Marioneto dancas sur la piano kaj batas takton. La sceno estas interrompita de alrigardoj al la kruroj de virino, kiu antaŭeniras en la koridoro. Sonorilo sonoras. Ambaŭ virinoj trovigastroviĝas en la salono. La feino zorge pentras siajn ungojn per verniso, dum la alia verŝas kafon, plurfoje rigardas sian kunparolantinon, kaj denove trikotastrikas, dum fone aŭdiĝas kant-muziko. La feino fine levas sian rigardon al la ceteraalia virino. Tiu montras al ŝi sian komencitan trikoton. Ĝeno eksentiĝas. La feino ekhavas sugestivan pozon kun kruro sur la brakapogilo. Sinsekvas interŝanĝo de rigardoj kaj ridetoj, iom ambiguaj, inter ambaŭ virinoj. La nekonata virino daŭre trikotastrikas, kaj ekstaras por preni glason en la kuirejo. Montriĝas, ke ŝi estas graveda. En la kuirejo, ŝi malfermas la pordon de la fridujo, kaj ekŝrikasekkriĉas makovrante ion, kio restas kaŝita al la spektanto. Pro timego, ŝi peze falas sur sia ventro. Dume, la feino denove ŝminkas sin, kaj iras al la kuirejo kaj rigardas sangon elflui inter la kruroj de la senkonscia virino. Ŝi surgenuiĝas, dispartigas ŝiajn krurojn, foldas siajn manikojn, surmetas gantojn, antaŭ ol levi la jupon de la virino por akuŝi ŝin. Ĉio tio okazas dum ankoraŭ gaje ludas piano. Elrigardo al la infano kiu eliras el la vagino. La feino longe rigardas siajn sangoplenajn manojn, fone aŭdeblas ploroj kaj ĝemoj. Kolerita, ŝi forte ĵetas la bebon en la rubaĵtubon, kaj trenas la korpon de la patrino en la salonon. Tie ŝi metas al ŝi dentojn de Drakulo, lokas ŝian kapon sur libro, antaŭ ol balai la dorson kaj krurojn de la mortintino por senpolvigi ŝin. Ŝi haltas momenton, penseme.