Rosalía de Castro: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
|||
Linio 1:
[[Dosiero:Rosaliadecastro.jpg|thumb|Monumento al Rosalía de Castro en Plaza Galicia, [[Montevideo]], [[Uruguay]]]]
'''Rosalía de CASTRO''' ([[Santiago de Compostela]], [[Galegio]], [[Hispanio]], [[24-a de februaro]] de [[1837]] - [[Padrón]] ([[
Ŝi estas la kerna figuro de la ''[[Rexurdimento]]'', la lingva renaskiĝo de la [[galega literaturo]] en la [[19-a jarcento]], aŭtorino de ''Cantares gallegos'' (''Galegaj kantoj'', [[1863]]), fonda verko de tiu renaskiĝo, unua verko komplete verkita en galega lingvo post pluraj jarcentoj. Ŝi estas sendube unu el la figuroj plej elstaraj de la [[Romantikismo]] en la galega kaj kastilia lingvoj, kies sentimentala lirikismo esprimas la persiston en Hispanio de la romantikisma skolo dum la dua duono de la 19a jc.
Linio 8:
Ofte, ŝiaj rememoroj venis al ŝi neelteneble kaj la sentoj akompanataj de dolĉa nostalgio sin tradukis en amaj versoj.
Rosalía de Castro publikigis admirindajn verkojn: “La flor” (''La floro'', 1857), unua verko de poemoj; “La hija del mar” (''Filino de l' maro'') kaj “Flavio” (''Flavio'', 1867) ambaŭ noveloj; “A mi madre” (''Al mia patrino'', 1863), libro de poemoj plene dediĉita al ŝia patrino; “Cantos gallegos” (''Galegaj Kantoj'') popularaj kanzonoj elvokante Galegion; “Ruinas” (''Ruinoj'', 1866) kaj “El caballero de las botas azules” (''La kavaliro de la bluaj botoj'', 1867), ambaŭ en prozo;
Rosalía de Castro signifas la renaskiĝon de la moderna galega liriko. Ŝi forpasis en 1885.
|