Egidius Wensing: Malsamoj inter versioj

'''E. L. M. (Egidius Lucas Maria) Wensing''' (naskiĝis en [[1913]] en [[Roterdamo]] - mortis enla [[28-a de aprilo|28-an de aprilo]] [[2004]] en [[Neerpelt]], [[Belgio]]) estis nederlanda esperantisto; Honora Membro de UEA ekde [[1992]].

Ne volante flankenmeti alian personon, li pretas helpi al [[UEA]] kaj servi ĝin, - tion Wensing sciigis al [[Evert J. Woessink|Woessink]]. Gesinjoroj [[J. R. G. Isbrücker|Isbrücker]] jam parolis kun li pri prezidanteco, sed Wensing tute ne estus ofendita fariĝi nur komitatano.

En la [[Kopenhago|kopenhaga]] kongreso tiujare (1962), kiam [[Yagi Hideo|Hideo Yagi]] fariĝis Prezidanto, Wensing eniris la Estraron tamen jam kiel Vicprezidanto. Ĉar post la subita morto de Yagi, en majo [[1964]], [[Ivo Lapenna|Lapenna]] hezitis preni la prezidantecon, la Komitato elektis Wensing en la tiujara UK de [[Hago]] elektis Wensing Prezidanto. Lapenna proteste eksiĝis kiel Ĝenerala Sekretario, tiel ke Wensing retiris sian kandidatecon kaj Lapenna fariĝis Prezidanto.

Prezidanto. Vicprezidanto Wensing okupiĝis unuavice pri komerco kaj eldonis vortaron pri ekonomiko, estante direktoro de la Instituto por Esperanto en Komerco kaj Industrio (EKI). Pro li, Philips eldonis kelkajn varbilojn en Esperanto. Kunlaborintoj kiel CO-direktoro Sadler priskribas Wensing kiel elokventan, trejnitan gvidanton, kiu estus estinta bonega Prezidanto.

Longan tempon Wensing havis "bonegajn rilatojn" kun Lapenna, sed poste li seniluziiĝis pri sia "iama idolo". La industriisto agnoskis certagradajn sukcesojn de la angla, kion Lapenna nomis "defetismo". En [[Londono]] [[1971]] Wensing prezentis sin kiel kontraŭkandidaton, kvankam la elektokomisiono preferis ne mencii lin. EstisTio estis la unua kaj ĝis tiam sola konkurenceca baloto por la UEA-prezidanteco iamen okazintala historio de UEA. Wensing ricevis 21 voĉojn, Lapenna 26. Post pliaj disputoj kun Lapenna, interalie pro financoj, la Vicprezidanto en decembro [[1972]] forlasis la Estraron.

Wensing konservis sian interesiĝon pri la lingvo ankaŭ dum la estraraj jaroj; en la revuo Esperanto li redaktis la rubrikon ''Komenco bona, ĉio bona'' por komencantoj. Siajn spertojn pri instruado li havis ankoraŭ el la tridekaj jaroj: en aprilo [[1933]] li estis diplomita kiel Cseh-instruisto en Hago, post kurso gvidita de [[Andreo Cseh|Cseh]] mem, kaj jam antaŭe li komencis instrui en la popola altlernejo en Roterdamo. Kvankam li ne nomis sian kurson [[Cseh-metodo|Cseh-metoda]], li tamen transprenis tipajn elementojn, kiel la kolektivan respondadon al demandoj. Cetere, en [[1932]] Wensing ankoraŭ mem trapasis kurson, kaj poste estis ekzamenita de la konata Esperanto-verkisto Hendrik Jan Bulthuis. Wensing: ''Por elprovi mian parolkapablecon kaj scion pri literaturo, li elektis la de li verkitan romanon'' Idoj de Orfeo, ''libron, kiun mi plendetale pristudis por la ekzameno. Dum pli ol duona horo mi preskaŭ senĉese parolis pri la romano, ĝia enhavo, ĝiaj ĉefaj personoj, ĝia tendenco ktp., kaj kiam li fine interrompis min, li ekkriis: “Bonege, perfekte, vi konas la libron eĉ pli bone ol mi”.