Insulo Herdo kaj insuloj Makdonaldaj: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
el la hungara
 
eNeniu resumo de redakto
Linio 2:
 
== Geografio ==
[[Dosiero:Kerguelen-Location.JPG|thumb|right|250px|Situo de la insuloj.]]
La '''Insulo Heard''' aŭ '''Heard-insulo''' havas la surfacon de 368 km², kovras ĝin grandparte [[glaĉero]]j, ĝia plej alta punkto estas la vulkana pinto de [[Mawson Peak]] en alto de 2745  m. La Mawson Peak estas la plej granda monto de Aŭstralio, ĝi altas 527 plu ol la [[Monto Kosciuszko]] sur la aŭstralia kontinento.
 
La alia aktiva vulkano funkcias sur la McDonald-insulo: ĝi estis en trankvilo dum 75. 000 jaroj kaj erupciis en [[1992]] kaj restis plu aktiva.
 
La McDonald-insuloj situas de la Heard-insulo 44 km en okcidento. La tri insuloj – McDonald-insulo (altas 250 m), Flat-insulo (55  m) kaj la Meyer-rifo (170  m) – havas la komunan surfacon de 2,5 km².
 
kelkaj etaj insuloj (Shag-insulo, Morgan-insulo, Sail-rifo kaj Black-rifo) troveblas 10 km norde de la Heard-insulo. Ili havas la surfacon de 1,1  km².
 
== Administrado kaj ekonomio ==
La insuloj ne havas konstantan loĝantaron, ilian administradon gvidas el [[Hobart]] la ''Department of the Environment and Heritage'' (medioprotekta kaj Naturheredaĵa ministerio), ĉar la insuloj havas riĉan bestaron. Oni deklaris 65. 000 kvadratajn kilometrojn el maro al naturprotekta areo.
 
La insulojn vizitas esploristoj, dum la someraj monatoj. De [[1947]] ĝis la 1950-aj jaroj funkciis esploraj stacioj sur la Heard-insulo, en [[1971]] sur la McDonald-insulo.
Linio 23 ⟶ 24:
John Heard, la kapitano de la usona Oriental ekvidis la insulon la 25-an de novembro 1853, dum veturo de Boston al Melbourn. La kapitano Heard anoncis la malkovron unu monaton poste, tiel oni nomumis la insulon post li. Iom poste - la 4-an de januaro 1854 - kapitano William McDonald, komandanto de Samarang malkovris la insuletojn en la proksimo. Tiuj estis nomumitaj post li.
 
La unua surbordiĝo okazis en marto de [[1855]], kaim grupo de fokoĉasistoj atingis la insulon. Inter [[1855]] kaj [[1880]] vivis tie ĉ. 200 fokoĉasistoj kaj ekstermis plimulton de la fokoj, produktante pli ol 100. 000 barelojn el elefantfoka oleo.
 
Oni povas vidi multajn ŝipvrakojn en la proksimo.