Klemento la 14-a: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e roboto aldono de: el:Πάπας Κλήμης ΙΔ΄ |
e eraretoj (propraj) |
||
Linio 17:
Li estis filo de kuracisto kaj orfiĝis de la patro kiel knabo. Li studis en [[Rimini]] kaj [[Urbino]], kie li kiel 18-jarulo aniĝis en la [[ordeno]] de la [[franciskanoj]]. Li iĝis instruisto pri filozofio kaj teologio kaj per sia agado kiel estro de la kolegio de S-ta Bonaventura meritis al si la estimon de papo [[Benedikto la 14-a]], kiu nomumis lin konsilisto de la [[inkvizicio]]. Poste papo [[Klemento la 13-a]] donis al li purpuran [[kardinalo|kardinalecon]], sed pro malkonkordo pri la politiko de la papo li perdis ties subtenon kaj ĉian influon ĉe la papa kortego.
La [[konklavo]] post la morto de Klemento la 13-a komenciĝis je la [[15-a de februaro]] [[1769]] kaj estis la plej kontroversa en almenaŭ du jarcentoj. La centra demando estis la sorto de la [[jezuitoj|jezuita ordeno]], kiun minacis nuligo. La katolikaj potencoj senmanke postulis, ke ne estu elektita amiko de la societo de Jesuo. La [[burbonoj|burbonaj]] princoj eĉ rekte postulis, ke la kandidatoj firme devontigu sin subpremi la ordenon. Post pli ol tri monatoj kaj 179
Klemento la 14-a publikigis la [[encikliko]]n ''decet quam maxime'', kiu enhavis informojn pri la korupteco de klerikoj.
| |||