Vilhelmo la 1-a (Skotlando): Malsamoj inter versioj

En 1152 li heredis la titolon Grafo de [[Northumbrio]], sed en 1157 [[Henriko la 2-a (Anglio)]] devigis lin cedi tiun titolon. Post kiam li iĝis reĝo, Vilhelmo klopodis regajni Northumbrion. En 1173 li invadis nordan Anglion, dum la grafoj de [[Flandrio]] kaj [[Boulogne]], la franca reĝo kaj [[Henriko la Juna Reĝo]] invadis [[Normandio]]n. Li malsukcesis kapti [[Newcastle]] kaj la kastelon de [[Prudhoe]], kaj, ne dezirante longajn sieĝojn, revenis en Skotlandon. La sekvantan jaron li denove invadis Northumbrion, kun pli granda armeo kaj flandraj dungsoldatoj, kaj duan fojon malsukcese atakis la kastelon de Prudhoe. Poste li sieĝis [[Alnwick]]. Lia armeo tro dissterniĝis. Dum la nebula nokto de la 11-a de julio trupo de ĉirkaŭ 400 anglaj kavaliroj alvenis al Alnwick, trovis la skotan reĝon protektatan de nur ĉirkaŭ sesdek batalistoj, mortis la ĉevalon de Vilhelmo, kaptis lin, kaj venigis lin en ĉenoj al Newcastle, de kie li estis sendata al [[Northampton]] kaj poste al [[Falaise]] en Normandio. Liaj soldatoj reiris al Skotlando, kiun armeo de Henriko okupis.

Per la Traktato de Falaise (decembro 1174) VilhelmonVilhelmo aĉetis sian liberigon kaj regnon per agnosko de Henriko kiel feŭda superulo kaj per promeso ke la skotoj pagos la koston de la angla okupado de Skotlando per impostoj. En 1175 li formale ĵuris fidelecon al Henriko ĉe la kastelo de [[Jorko]].

Vilhelmo kaj Emmengarde havis kvar infanojngefilojn: