Simono de Trento: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Nova paĝo: '''Simoneto,''' aŭ ankaŭ sankta Simoneto dumkelke da tempo tiel difinita, estas infano kiun oni malkovris masakrita en vojo de Trento (Italio) en la 23 de marto 1475: triajaraĝa f... |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
'''Simoneto,''' aŭ ankaŭ sankta Simoneto dumkelke da tempo tiel difinita, estas infano kiun oni malkovris masakrita en vojo de Trento (Italio) en la 23 de marto [[1475]]: triajaraĝa filo de kristana familio de tanistoj, kies murdiĝo originis akran eventon kiu ankoraŭ hodiaŭ ĝenas la rilatojn inter Hebrearoj kaj la Karolika Eklezio.
Fakte, oni kulpigis trentajn judojn je tiu murdo: 15 je ili estis arestitaj kaj rapide procese persekutitaj, kondamnitaj kaj ekzekutitaj en publika placo en Trento.
Kial judoj havus mortigita la infanon? De longa tempo en centra Eŭropo, al kiu Trento najbaris, kuris diroj laŭ kiu la askenazitaj hebreoj celebris sekrete ilian paskon uzante ankaŭ sangon de kristanaj infanoj tiucele mortigitaj, iusence imitante, ironie kaj sakrilegie, kristanan eŭkaristian, kaj tio pro venĝo kontraŭ kristanaj persekutantoj kontraŭ hebreoj kaj obee al multaj superstiĉoj kaj misritoj praktikitaj, laŭ historiistoj Camparesi), ene de la hebrea fundamentalista komunumo, inter kiuj miksado de sango kristana en la preparo kaj konsumado de sengistaj panoj. En tiu okazo ludis kontraŭ ili la tenaco de trenta ĉefepiskopo Johanno [[Hinderbach]] (1418-1486), kiu konvnkiĝis, eble enfluita de antisemitismo tiam svanmanta en diversaj kristanaj komunumoj, pri la kulpeco de la akuzitaj kaj al fatala konkludo altiris la tribunalan sentecon. Ludis kontraŭ ili ankaŭ la cirkonstanco ke la korpo matirigita estis trovita en aŭ najbare de la dono-sinagogo de eminenta hebreo kaj ke la akuzitaj, torturitaj laŭ la tiutempaj kutimoj, ĉiuj individue konfesis la krimon, je kiu jam akuzitaj de judo iama kristianiĝinta. Kiam al Romo alvenis tiu nepaciga informo pri la proceso, la papo [[Siksto la Kvara]] montris dubojn pri la korekteco de la proceduro kaj sendis sian delegiton por proponi enketojn malpli malliberajn. Sed la delegito estis honore ricevita sed, fakte, ne akceptita kaj fine forigita! Kaj dume komencis la kulto al sankta infano. Ankaŭ pri tiu kulto la papo ne konsentis, sed la potenca Hinderbach ruze evitis la papajn ordonojn, eĉ sukcesis laŭ kelke da tempo enirigi la sanktuleton en la oficiala roma martirologio. Nur post longa tempo la papa aŭtoritato estis respektata, kaj sankta Simoneto restis nur infano kruele masakrita.
Hodiaŭ, en la klimato de dialogo, post la deklaro de la Vatikana Koncilio “nostra Aetate”, la trista afero estas rigardata sen pikpintoj de reciprokaj akuzoj, sed je nivelo de historio kio direndus?
En 2007 publikiĝis libro de historiisto Ariel Toaff, filo de la fama eksa rabeno de Romo kaj docento en israela universitato, kiu ne ekskludas ke foje tiaj “paskaj sangoj”, en tiu fundamentalisma etoso, hebrea samekiel kristana, povas okazinti. La libro tamen ne eliris el la eldona presejo pro la furoraj protestoj de aliaj hebreaj historiistoj kaj rabenaro, eĉ aŭtoro perdis la docentan oficon kaj, post korektigas modifoj kaj poluraĵoj, provis republikiĝi; sed la tezo, kvankam reviziita, ne plaĉis. (qui Cardini)
El katolika flanko la afero estu en la manoj de historio dum necesas purigi la memoron kaj rekonis siajn kulpojn kaj pri ili pardonpeti sendepende de tiu konfuza sed dolorplena cirkonstanco.
| |||