Thomas Becket: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Moldur (diskuto | kontribuoj) |
Moldur (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
[[Dosiero:Thomas_Becket_Murder.JPG|thumb|right|250px|[[13-a jarcento|13-a jarcenta]] miniaturo en manuskripto, bildiginta la murdon de Thomas Becket.]]
Sankta '''
Li estas ankaŭ kelkfoje konata kiel '''Thomas à BECKET''', kvankam kelkaj historiistoj rigardas tion kiel nekorekta. Becket verŝajne akiris la ekstran "à" en sia nomo multaj jaroj post sia morto, eble por aludi [[Thomas à Kempis]] ([[1380]]-[[1471]]).
==Frua
Becket naskiĝis en Cheapside, Londono kaj estis la filo de riĉa komercisto, Gilbert Beket, kaj
Inter la amikoj de lia patro estis Richer l'Aigle, kiu ofte gastigis Becket ĉe siaj
Reveninte en Anglion, li altiris la favoron de la ĉefepiskopo de [[Canterbury]], [[Teobaldo (ĉefepiskopo de Canterbury)|Teobaldo]], kiu konfidis al li gravajn misiojn al [[Romo]] kaj fine nomumis lin ĉefpresbitero de Canterbury kaj preposto de [[Beverley]]. Kiam vakiĝis la posteno Lord-Kanceliero de Anglio, Teobaldo rekomendis Becket al
Kiel kanceliero Becket klopodis pligrandigi la potencon de la reĝo, inkluzive rilate la eklezion, kaj pro tio akiris amikojn inter la anglaj ekleziuloj. Li iĝis malŝpara kortegano kiu ĝoje partoprenis la plezurojn de Henriko, kaj la du homoj forte amikiĝis. Henriko eĉ sendis sian filon [[Henriko la Juna Reĝo]] por edukiĝi inter la domanaro de Becket (tiutempe oftis ke aristokratoj kaj reĝoj edukis la idojn de aliaj aristokratoj kaj reĝoj).
Linio 18:
Becket pasis preskaŭ du jarojn en la cistercia Abatejo Poitigny, ĝis la minacoj de Henriko kontraŭ la cistercia ordeno igis lin translokiĝi al Sens. Li deziris uzi la tutan potencon de la eklezio kontraŭ Henriko - ekzemple ekskomuniki Anglion - sed la [[papo]] preferis pli mildan politikon, kvankam li simpatiis kun Becket. Tamen en 1170 la papo senpaciencis kaj minacis ekskomuniki Anglion. Tio devigis Henrikon permesi ke Becket revenus en Anglion. Tamen Becket kaj Henriko daŭre kverelis. En junio 1170 la ĉefepiskopo de [[Jorko]] kaj la episkopoj de Londono kaj [[Salisbury]] kronis Henrikon la Junan Reĝon. Tio uzurpis la potencojn de la ĉefepiskopo de Canterbury, kaj en novembro 1170 Becket ekskomunikis la tri ekleziulojn. Henriko estis en Normandio kiam li reicevis la novaĵojn, kaj parolis malprudentajn kaj kolerajn vortojn. Aŭdinte la vortojn de la reĝo, kvar kavaliroj (Reginald Fitzurse, Hugo de Moreville, Vilhelmo de Tracy, kaj Rikardo le Bretono) veturis al Canterbury, kie ili murdis Becket en la katedralo la 29-an de decembro 1170. La tombo de Becket, en Katedralo Canterbury, estis detruata en 1538, laŭ komando de [[Henriko la 8-a (Anglio)|Henriko la 8-a]].
==Sekvoj de la
En 1173 Becket kanoniziĝis, kaj Canterbury fariĝis tre grava pilgrimcelo. (La ''Canterbury Tales'' de [[Geoffrey Chaucer]] estis rakontataj dum pilgrimado al Canterbury.)
==Teatraĵoj kaj
La murdo de Becket inspiris al:
* ''Murdo en la Katedralo'', teatraĵo de [[T. S. Eliot]] (1935)
* ''Becket'', teatraĵo de [[Jean Anouilh]] (1959)
|