Fernando la 2-a (Aragono): Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
|||
Linio 24:
La 7a de junio de [[1515]] la kastilia parlamento en Burgos sen ĉeesto de navaranoj akceptis la aneksigon de la Regno de Navaro al la [[Regno de Kastilio]] proponita de la reĝo Fernando.<ref>[http://www.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/95791734217821695203346/p0000017.htm#I_39_ ''Cortes de los antiguos Reinos de León y de Castilla''; Manuel Colmeiro (1883)]</ref> Tamen la milito por kontroli la regnon daŭros ĝis [[1524]], kiam jam reĝis lia nepo, [[Karlo la 5-a (Sankta Romia Imperio)|Karlo la 1-a]].
== Etendigo kaj sukcedo ==
[[Dosiero:Fernando_firma.jpg|thumb|300px|Subskribo de Fernando la 2-a de Aragono]]
En la nordo de Afriko li nur okupis kelkajn havenurbojn de la Mediteraneo.
Dume okazis la [[Malkovro de Ameriko]] kaj rapida [[Konkero de Ameriko|okupado]] kaj ekspluatado de la amerikaj novaj teritorioj, kio plifortigis la internacian bildon de la Katolikaj Gereĝoj.
Je la morto de Isabel ([[1504]]), Fernando proklamis kiel reĝino de Kastilio sian filinon kaj li meme ekreĝis laŭ la lasta volo de Isabel la Katolika. Sed la edzo de lia filino Juana, la arkiduko Filipo ne volis malhavi la povon kaj laŭ la traktato de Salamanko (novembre de [[1505]]) oni akceptis la kunan reĝadon de Filipo kaj la propra Juana, kiel reĝoj, dum Fernando iĝis guberniestro. La ruza Fernando neŭtraligis eventualan francanhelpon kaj edziĝis al franca princino Germana de Foix, el kiu naskiĝis filo Johano, kiu tuj mortis; male, tiu estus estonta la reĝo de Aragono kaj ne estus okzainta la unuigo de la hispanaj regnoj.
En [[1506]] alvenis al Hispanio la reĝoj Juana kaj Felipe kaj ekis luktado inter la bofilo (helpe de la kastelia nobelularo) kaj la bopatro (helpe de la reprezentantoj de la urboj); tiele Fernando retiriĝis al Aragono kaj Felipe estis proklamata reĝo de Kastilio en Valladolid kiel [[Felipe la 1-a de Kastilio]]. Sed la 25an de septembro tiujare Felipe mortas kaj pro malkapablo de la filino la reĝino Juana, li akceptis denove la regentecon de Kastilio<!--lana, encerrando a su hija de por vida. No obstante, se centró en las cuestiones de Italia (tomando parte en la [[Liga de Cambrai]] contra [[Venecia]] en [[1511]]) y dejó el gobierno de Castilla al [[Cardenal Cisneros]].
En su testamento, dejó todas sus posesiones a su hija, y en el puesto de ella debía asumir el gobierno y la regencia de los reinos de Castilla y Aragón, su nieto [[Carlos I de España|Carlos de Gante]], futuro Carlos I y, hasta su llegada, nombró a su hijo natural [[Alonso de Aragón]] regente de los reinos de la Corona de Aragón y al Cardenal Cisneros, regente de Castilla. Murió el [[23 de enero]]<ref name=muerte/> de [[1516]] en Madrigalejo (Cáceres), cuando iba a asistir al capítulo de las órdenes de [[Orden de Calatrava|Calatrava]] y [[Orden de Alcántara|Alcántara]] en el [[Monasterio de Guadalupe]].-->
==Notoj==
| |||