Dia juĝo: Malsamoj inter versioj

Dia juĝo okazis en la antikvo en [[Ĉinio]], [[Japanio]], [[Hindio]] kaj [[Egiptio]], dum la grekaj kaj romiaj kulturoj apenaŭ uzis ĝin.

Pli grandan gravecon atingis la Dia juĝo en la malfru-mezepoka Eŭropo. Komence disvastiĝis la varmeg-akva provo disvastiĝis pere de la [[frankoj]] ekde la [[6-a jarcento]]. Tiun tipon de la Dia juĝo transprenis en la 7-8-aj jc. anglosakoj, okcidentaj gotoj kaj langobardoj. Dum regado de [[Karlo la Granda]], oni enkondukis pluajn tipojn de la Dia juĝo: la [[fajroprovo]]n (onidevis promenisspromenis sur ardanta fero aŭ preni kaj porti ĝin kelkpaŝe) kaj la malvarm-akvan provon (sanktigita akvo elĵetas la kulpulon).

Oni jam disputis la sencon, pravecon de la Dia juĝo en la karolinga epoko, ekz. ĉefepiskopo [[Agobard|Agobard de Liono]] rifuzis la DiajnjDiajn juĝojn, ĉar li ne trovis por ili antaŭekzemplon en la Biblio kaj eĉ logoikelogike kontraŭargumentis. Aliflanke la katolika eklezio - precipe ĉefepiskopo [[Hinkmar de Reims]] − apogis la dian juĝon.

En la 12-[[13-a jarcentojjarcento]]j, la Dia juĝado malaperis el la eŭropaj juĝprocesoj kaj en 1215, la [[Kvara Laterana Koncilio]] eĉ malpermesis al eklezianoj la partoprenon en Dia juĝado.