Louis Lambert: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Religio
Linio 56:
La [[Katolikismo|katolika Eklezio]] mem estas temo de la meditadoj de Lambert, precipe rilate al frutempaj [[Martiro|martiroj]]. La apartigo de interna kaj ekstera realecoj, li sugestas, klarigas kiel la torturitoj kaj kripligitoj kapablas ignori fizikan doloron pere de spirita volo<small><ref>Oliver, p. 30; Bertault, p. 76; Maurois, p. 200.</ref></small>. Kiel diris Lambert : "''Ĉu la fenomeno de la turmentoj eltenitaj tiel heroe de fruaj kristanoj, kaj observita preskaŭ ĉiufoje, ne abunde pruvas ke Materia forto neniam superos la forton de Ideoj aŭ la Volon de homo ?''"<small><ref>Balzac, p. 200.</ref></small>. Tiu apartigo inter interno kaj ekstero ankaŭ helpas al la kompreno de la [[miraklo]]j atribuitaj al [[Kristo]], kiujn Lambert konsideras kiel "''perfekta''" ekzemplo de unueco inter la du fortoj<small><ref>Bertault, p. 76; Balzac, p. 200.</ref></small>.
 
[[Dosiero:Ignatius of Antiochie.jpg|thumb|left|200px|La kapableco de [[Kristanismo|kristanaj]] [[martiro]]j - ekzemple [[IgnacioIgnaco el AntioĉoAntioĥio]], manĝita de [[leono]]j - ignori doloron per kredo estas rigardita de Louis Lambert kiel pruvo en lia ''Traktato pri Volo''.]]
 
Religiaj temoj ankaŭ aperas en paragrafoj rilate al [[anĝelo]]j. Diskutante pri la enhavo de ''Paradizo kaj Infero'' de Swedenborg, Lambert provas konvinki la rakontanton pri la ekzisto de anĝeloj, priskribitaj kiel "''individuo, en kiu la interna estulo venkas la eksteran estulon''"<small><ref>Balzac, p. 175.</ref></small>. La genia knabo mem estas prezentita kiel ekzemplo de tiu procezo : lia fizika korpo malsaniĝas kaj velkas, dum lia spirita klerismo pliampleksiĝas, atingante sian klimakson per tiu komento al la rakontanto : "''Anĝeloj estas blankaj''"<small><ref>Balzac, p. 247; Hunt, p. 51; Affron, p. 120.</ref></small>. Pauline, dume, estas priskribita kiel "''la anĝelo''" kaj kiel "''anĝelvirino''"<small><ref>Balzac, p. 221 kaj 233, respective.</ref></small>. Ilia paralela, anĝela naturo kuniĝas per tio, kio laŭ la kritikisto Charles Affron estas "''speco de perfekta edziĝo, spirita ligo trairante tiun mondon kaj la sekvan''"<small><ref>Affron, p. 123.</ref></small>. Balzac denove pritraktis la temon de anĝeloj en aliaj verkoj de la ''Filozofiaj studoj'', precipe en ''[[Séraphîta]]''.