Ŝolom Alejĥem: Malsamoj inter versioj

Ekde [[1883]] Ŝolom Alejĥem venis al konkludo ke judoj devas havi propran literaturon en komuna lingvo. Kiel tiu lingvo li elektis la jidan, ĉar la [[hebrea lingvo|hebrea]] estis tiatempe ne tre populara kaj konata plejparte inter kleraro, sed ne inter simplaj judoj. Ekde tiaj tempoj li skribis precipe en la juda, krom kelkaj malgrandaj eseoj kaj artikoletoj en la rusa kaj la hebrea. Post morto de sia bopatro li ricevis grandan heredaĵon, kiun preskaŭ tute malŝparis al eldono de jidlingva literatura almanako ''"Di Yidishe Folksbibliotek"'' (די יידישע פֿאָלקסבאיבלאיאָטעק, ''La jida popola biblioteko'') kaj al subteno de junaj jidaj verkistoj.

 

 

Post [[1891]] Ŝolom Alejĥem loĝis en [[Odeso]], sed post [[pogromo]]j de [[1905]] fuĝis eksterlande. Tie li loĝis en [[Svisio]], poste en [[Germanio]]. En [[1914]], pro komenco de [[Unua mondmilito]] kaj ĉar li estis civitano de [[Rusio]], li estis elpelita el Germanio kaj veturis al [[Usono]]. La lastajn jarojn li loĝis en [[Novjorko]], kie mortis en [[1916]]. Ŝolom Alejĥem estas enteregita en tombejo en [[Queens]].

 

{{commons|Sholom Aleichem}}

[[arz:شالوم اليخيم]]

[[de:Scholem Alejchem]]