Traktato de Utrecht: Malsamoj inter versioj

La '''Traktato de Utrecht''' fakte estis kolekto de traktatoj subskribitaj en ''[[Utrecht (urbo)|Utrecht]]'' ([[1713]]), kiuj kune kun la traktatoj de ''[[Rastatt]]'' ([[1714]]) kaj [[Antverpeno]] ([[1715]]) finis la [[Milito de postveno de Hispanio|Sukcedan Militon de Hispanio]]. [[Filipo la 5-a (Hispanio)|Filipo la 5-a]], filo de [[Ludoviko la 14-a (Francio)]], estis agnoskata kiel [[reĝo de [[Hispanio]] kaj de la [[Okcidentaj Indioj]], kaj cedis al [[Britio]] [[Ĝibraltaro]]n, [[Minorko]]n kaj la monopolon pri komerco de [[negroj|negraj]] [[sklavo]]j en [[Hispanameriko]] (''[[asiento de negros]]''). La [[Viktoro-Amadeo la 2-a|duko de Savojo]] reekhavis siajn posedaĵojn kaj ricevis la titolon Reĝo de [[Sicilio]]. La [[Princo-elektisto]] Frederiko de [[Brandenburgio]] estis rekonita reĝo de [[Prusio]]. La [[Unuiĝintaj Provincoj]] ricevis linion de ok fortikaĵoj ĉe la franca limo. [[Karlo la 6-a]] ricevis de [[Hispanio]] la sudajn [[Nederlando]]jn, parton de [[Milano]], [[Napolo]]n, kaj la presidiojn de [[Toskanio]] kaj [[Sardio]]. [[Johano la 5-a de Portugalio]] ricevis de Filipo la 5-a la kolonion de [[Sacramento (Brazilo)]]. Francio agnoskis la rajton al la brita trono de la ''[[Reĝino Ana]]'' anstataŭ familio [[Stuart]], kaj cedis al Britio [[Novtero]]n, [[Akadio]]n kaj [[Hudsona Golfo|Hudsonan Golfon]]. Ĉi tiuj traktadoj finis la [[Hispana imperio|hispanan imperion]] en [[Eŭropo]]; post tio Britio ekhavis la superecon, dum [[Prusio]] kaj [[Savojo]] transiris al la unua rango.