|
| reprezentivaj verkoj = ''[[O mulato]]'' kaj ''[[O cortiço]]''
}}
'''Aluísio Tancredo Gonçalves de Azevedo''' /[aluizju tankredu gonsaŭvis ĝi azevedu/] ([[São Luís|San-Luiso]], ĉefurbo de la brazila provinco [[Maranhão|Maranjo]], 14-an de aprilo [[1857]] — [[Bonaero]], 21-an de januaro [[1913]]) — [[Brazil|brazila]] [[Literaturo|verkisto]], [[Brazila Beletristika Akademio|fondintoj de Brazila Beletristika Akademio]], [[diplomatio|diplomato]], [[karikaturo|karikaturisto]] kaj [[ĵurnalismo|ĵurnalisto]].
==Biografio==
Filo de David Gonçalves de Azevedo, portugalovic-konsulo de Portugalio, kaj de Emília Amália Pinto de Magalhães, brazilanino. Lia pliaĝa frato, la dram-verkisto kaj ĵurnalisto [[Artur Azevedo]], publikigis la unuan tekston en [[Esperanto]] ĉe brazila gazetaro, la preĝon [[Patro Nia]], kiun [[Zamenhof]] mem esperantigis.
Frue en sia junaĝo li sin dediĉis al la [[karikaturo]] kaj al la [[pentrarto]]. En [[1876]] li ŝipveturis al urbo [[Rio de Janeiro|Rio de Ĵanejro]], kun la celo studi [[belarto]]n. Tiam,Tie enjam laloĝis jarojlia frato [[Artur de liaAzevedo]]. junaĝoPor sia vivtenado li desegnis karikaturojn, menditajn de la karikaturojgazetaro fariĝis([[O liaFigaro]], rimedo[[O porMequetrefe]], vivtenado[[Zig-Zag]] e [[A Semana Ilustrada]]).
Forpasinte lia patro en [[1879]], li revenisdevis reveni al [[Maranhão|Maranjo]],. kieTie li laboris por finance helpi sian familion. Paralele ekverkis literaturaĵon, per kiu li famiĝis. postAnkoraŭ transloĝiĝoloĝante alen Riosia denakiĝurbo Ĵaneiro,li tiamapublikigis kultura kaj politika centro deen [[Brazilo1879]]. Liasian unuaunuan [[romanoromanon]], kies nomo, "Uma lágrima de mulher" (Virina larmo), dene [[1880]]kaŝas la havaseluzitan romantikajnromantikan trajtojnsentimentalecon. TamenTuj liapost turnpunktotiu provo okazis la turnpunkto por tiu verkisto: en [[1881]], kiam pereldoniĝis la romano ''O Mulatomulato'' (La mulato), per kiu li starigissukcesis starigi la brazilan [[Naturalismo]]n, sub influo de [[Émile Zola]] kaj de [[Eça de Queirós]]. Tiu romano ŝokis la sklavisman socion de San-Luiso pro la kritika maniero ekzameni la rasan problemon, al kiu la aŭtoro intence aldonigis negativan bildon pri katolika pastro. Sed la eĥoj de la provinca skandalo aŭdiĝis ĉe Rio de Ĵanejro kiel bona literaturo. Instigita de la sukceso de "LaO Mulatomulato" li publikisree veturis al la ĉefurbo de la brazila imperio, kie li publikigis pliajn 17 verkojn, ĉefe romanojn kaj ankaŭ [[teatraĵo]]jn. Publikigitaĝis en1895. En 1890, aperis la plej fama romano de Aluísio Azevedo, estasnome "[[O cortiço]]" (La abalujoabelujo), kie li priskribis la starigon kaj la ĉiutagan vivon de malriĉa komunumo ekspluatita de avara portugalano.
Lia literara kariero kiel verkisto finiĝis en [[1895]]. Tiam, kielli diplomato,enoficiĝis lien la diplomatio. Li reprezentis Brazilonla oficialajn aferojn de Brazilo en [[Hispanio]], [[Japanio]], [[Urugvajo]], [[Anglio]], [[Italio]], [[Paragvajo]] kaj fine en [[Argentino]], en kies ĉefurbo li forpasis la 21-an de januaro [[1913]].
==Fondinto de Brazila Beletristika Akademio==
|
