Wulfhere: Malsamoj inter versioj

'''Wulfhere''' (m. [[675]]) estis reĝo de [[Mercia]], [[Anglio]], de [[658]] al sia morto. Dum lia regado Mercia ekdominis sudan Anglion.

Penda restis dumviva pagano, kvankam dum siaj lastaj jaroj li permesis kristanajn misiojn. Wulfhere konvertiĝis al [[kristanismo]], sed ne certas kiun jaron. Peada estis konvertiĝinta kiam li edziĝis al Ealhflaed, filino de Oswiu, kaj venigis kristanan mision en Mercia. Eble Wulfhere samtempe konvertiĝis - aŭ eble la konvertiĝo estis kondiĉo de akordo per kiu Oswiu agnoskis Wulfhere kiel reĝo. Wulfhere mem edziĝis al Eormenhild, kristana filino de [[Eorcenberht (Kent)]].

En 661 Wulfhere invadis [[Wessex]] kaj disrabis Ashdoewn kaj [[Isle of Wight]]. Li konfidis Islela ofinsulon Wight kaj najboranajbaran teritirioteritorion sur la ĉeflando al sia baptofilo Aethelwealh, reĝo de [[Sussex]], kaj komandis pastron nomatan Eoppa proponisproponi bapton al la loĝantoj de la insulo.

En 664 mortis Swithelm, reĝo de [[Essex]]. Lin sekvis liaj filoj Sigehere kaj Sebbi: laŭ Bede, ili regis "sub Wulfhere". La saman jaron poste epidemio de pesto Sigehere kaj sia popolo reiĝuisreiĝis paganoj: Wulfhere sendis Jaruman, episkopo de [[Lichfield]], por rekonverti ilin.

En 674 Wulfhere estris aliancon de la regnoj de suda Anglio kontraŭ [[Ecgfrith]], kiu sekvis sian patron Oswiu kiel reĝo de Northumbria, sed Ecgfrith venkis lin kaj devigis lin cedi [[Lindsey]] kaj pagi tributon. PosdtPost tio la influo de Wulfhere en suda Anglio malpligrandiĝis. En 675 Aescwine, reĝo de Wessex, batalis kontraŭ li ĉe nekonata loko nomata Biedanheafde. Laŭ la 12-jarcenta historiisto [[Henriko de Huntingdon]], Wulfhere tute venkis kaj multaj batalistoj de Wessex mortis; sed eble Aescwine sufiĉe sukcesis por sendependi de Mercia. La saman jaron Wulfhere mortis - laŭ Henriko de Huntingdon, pro malsano. Lia vidvino Eormenhild verŝajne iĝis abatino de [[Ely]].