Lineareco: Malsamoj inter versioj

La homogeneco sekvas de la adicieca propraĵo en ĉiuj okazoj, kie ''α'' estas [[racionala nombro|racionala]]. Se la funkcio estas kontinua, ne necesas meti la kondiĉokondiĉon de homogeneco kiel aldonaaldonan bezonobezonon.

Ĉi tio estas triviala kaj ne interesa, se ''x₁, ..., x_n'' estas nombraj konstantoj, tiam ĉi tia lineara dependeco ĉiam ekzistas por ''n≥2''. Interesaj okazoj estas se ili estas funkcioj de iuj variabloj ''x₁(t), ..., x_n(t)'' aŭ [[vektoro]]j. Se dimensio de la vektoroj estas malpli granda ol ilia kvanto ''n'' ili ĉiam estas lineare dependaj; se la dimensio de la vektoroj estas pli granda ol aŭ egala al ilia kvanto ''n'' ili povas esti lineare dependaj aŭ lineare sendependaj.

=== KriteriojLineara de linearecoaproksimado ===

Por aparato, kiu konvertas kvanton al alia kvanto, estas tri bazaj difinoj por integrala lineareco en komuna uzo: sendependa lineareco, nulo-bazita lineareco, kaj terminala aŭ randa lineareco. En ĉiu okazo, lineareco difinas, kiel bone la dependeco de elira valoro de enenira valoro de la reala aparato koincidas en la operaciantaj limigoj kun rekto. Lineareco estas kutime mezuritamezurata per dekliniĝodevio, aŭ ne-lineareco, de ideala rekto kaj ĝi estas tipe esprimata en frakcia parto aŭ en centonoj de [[plena skalo]]. Tipe, la rekto estas ricevata per adapto de la datumoj per maniero de plej malgrandaj kvadratoj. La tri difinoj malsamas en la maniero, en kiu la rekto estas situitasituas relativarelative al la reala rezulto. Ankaŭ, ĉiuj tri difinoj ignoras iun [[amplifo]]n, aŭ kompensajn erarojn, kiu povas esti ĉe la realaj aparatoj.

En okazoj, kie en [[specifilo]] estas donita simple lineareco, estas alpreniteakceptite subkompreni sendependan linearecon.

'''Sendependa lineareco''' estas verŝajne la plej kutime-uzita uzata lineareca difino kaj estas ofte uzata en la specifoj de [[amplifilo]]j, [[ciferecigilo]]j kaj la aliaj aparatoj. Sendependa lineareco estas difinita kiel la maksimuma dekliniĝo de reala rezulto de la rekto situitasituanta tiel, ke ĝi minimumigas la maksimuma dekliniĝon. En ĉi -tiu okazo ne estas iuj postuloj pri la pozicio de la rekto kaj ĝi povas esti ie ajn, kie necesas por minimumigi la dekliniĝojndeviojn inter ĝi kaj la realaj rezultoj.

'''Nulo-bazita lineareco''' postulas, ke la nula valoro (''aŭ'' suba limiga valoro) de la rekto estu egala al la reala nula (''aŭ'' suba) limiga valoro de la aparato, sed ĝi permesas al la linio esti turnita por minimumigi la maksimumamaksimuman dekliniĝodevio. En ĉi tiu okazo, pro tio ke la enpoziciigo de la rekto estasestu limigita per la postulo, la ne-lineareco bazita sur ĉi tiu difino estos ĝenerale pli granda ol por sendependa lineareco.

Kvara lineareca difino, '''absoluta lineareco''', estas iam uzata. Absoluta lineareco estas variado de la terminaloterminala lineareco, en kiu ne estas variebleco permesita en la lokigo de la rekto, tamen en ĉi tiu okazo ankaŭ eraro je la amplifo de la reala aparato estas inkluzivita en la nelineareco. Por absoluta lineareco la finaj punktoj de la rekto estas difinitaj per la ideala suba kaj supra limigaj valoroj por la aparato, anstataŭ la realaj valoroj. La lineareca eraro en ĉi tiu apero estas la maksimuma dekliniĝodevio de la reala aparato for de idealo.