Mantiĥoro: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Pretero (diskuto | kontribuoj)
Pretero (diskuto | kontribuoj)
Linio 4:
 
==Origino==
La mito mantiĥora estis de origino [[Persa Imperio|Persia]], kie ĝia nomo signifis "manĝanto de homoj" el frua Meza Persia lingvo ''martya'' "homo" kaj ''xwar-'' "manĝi", eble la greka nomo estis origine ''martichoras''. La plikona formo ''mantichora'' devenas el [[Latina lingvo]] prenata de la [[Greka lingvo]] ''mantikhoras'', formo erara de la origina vorto deper [[Plinio la pli maljuna|Plinio]]. Ĝi enigis [[folkloro|folkloron]] [[Eŭropo|Eŭropan]] unue per rimarkigo de [[Ktesio]], greka kuracisto de la kortumo de reĝo [[Artaĥŝaŝt la 2-a|Artaĥŝaŝt la Dua]], en liaj notoj pri [[Indio]], kiu ne travivis. Greka [[Pausanio]] ankaŭ skribis pri la mantiĥoro en lia verko.
 
Plinio la pli maljuna ne partoprenis la skeptikecon de Paŭsanio, kiu pensis ke la mantiĥoro estis elpensaĵo bazata en Indiaj [[tigro|tigroj]] kaj inspira en timo de ili. Plinio postiris [[Aristotelo]] kaj lia [[Historio Natura]] enhavante la ''martichoras'' (misskribita kiel ''manticorus'' kaj tiamaniere enigis en la Eŭropaj lingvoj) en liaj skribaĵoj de animaloj en lia ''Naturalis Historia'' ("''Historio Natura''").
 
 
Plinio la pli maljuna ne partoprenis la skeptikecon de Paŭsanio, kiu pensis ke la mantiĥoro estis elpensaĵo bazata en Indiaj [[tigro|tigroj]] kaj inspira en timo de ili. Plinio postiris [[Aristotelo]] kaj lia [[Historio Natura]] enhavante la ''martichoras'' (misskribita kiel ''manticorus'' kaj tiamaniere enigis en la Eŭropaj lingvoj) en liaj skribaĵoj de animaloj en lia ''Naturalis Historia'' ("''Historio Natura''"). La libro de Plinio estis grande ĝuita kaj kredita tra Mezepoko Eŭropa.
 
{{ĝermo}}