|
==Naskiĝo==
Eduardo estis filo de Henriko la 6-a kaj [[Margareta de Anĵuo]], kaj naskiĝis en la reĝa palaco ĉe [[Westminster]], [[Londono]]. Estis onidiroj ke li estis nelegitima, kaj ke lia patro fakte estis grava nobelo kiu subtenis MargaretaMargaretan, sed Henriko mem certis ke li estis legitima.
==Princo de Kumrio==
En 1454, ĉe [[Kastelo Windsor]], Henriko donis al li la rangon [[Princo de Kimrio]], la tradicia titolo de la plej aĝa fiklofilo de angla reĝo.
==Fuĝo==
La sekvan jaron erupciis la [[milito de rozoj]]. En 1460 la [[jorkojJorkoj]] kaptis Henrikon. Ilia estro, [[Rikardo Plantaĝeneto (3-a duko de Jorko)]], persvadis parlamenton perpor kiuke Henriko daŭre regisregu Anglion sed Eduardo de Westminster estisestu senigata de la rajto heredi la tronon: Rikardo Plantaĝeneto aŭ sia heredonto sekvus Henrikon kiel reĝo.
==Invado de Anglio==
Dume Margareta de Anĵuo, kune kun sia sepjara filo, fuĝis, unue al [[Kimrio]] kaj poste al [[Skotlando]], kie ŝi kunigis subtenantojn antaŭ ol invadi Anglion. La 30-an de septembro 1460 Rikardo Plantaĝeneto mortis dum la [[batalo de Wakefield]]. La 12-an de februaro 1461 okazis dua lankastera venko - la [[dua batalo de St Albans]] - kaj Henriko liberiĝis. Du jorkaj kavaliroj kiuj respondecis la vivon de Henriko kaptiĝis: Margareta demandis al la juna Eduardo pri ilia sorto kaj li tuj respondis ke ili ekzekutiĝu.
==Ekzilo==
Tamen Margareta ne sufiĉe ekspluatis sian avantaĝon. La 29-an de marto 1461 ŝia armeo tute malvenkis dum la [[Batalo de Towton]], kiam mulmultajmultaj de ŝiaj batalistoj mortis. Dum la sekvaj tri jaroj ŝi instigis ribelojn en norda Anglio sed Henriko la 6-a denove kaptiĝis, kaj fine ŝi kaj Eduardo de Westminster devis ekziliĝi ĉe la kortgeokortego de [[Francio]]. Tie, laŭ la ambasadoro de [[Milano]], "Eduardo jam parolas preskaŭ ĉiam pri senkapigo kaj militado, kvazaŭ li tenistenus siamane ĉiujn rimedojn, aŭ kvazaŭ li estisestus aŭ la dio de batalo aŭ la nekontraŭita posedanto de la angla trono."
Post pluraj jaroj Margareta alianciĝis al [[Rikardo Neville (16-a grafo de Warwick)]], antaŭe potencega subtenanto de la jorkojJorkoj kaj konata kiel la ''reĝfaranto'', kiu kverelis kun Eduardo la 4-a, estro de la jorkojJorkoj kaj filo de Rikardo Plantaĝeneto. Decembron 1470 Eduardo de Westminster edziĝis al [[Anne Neville]], la pli juna filino de Rikardo Neville.
==Reveno al Anglio; morto==
Rikardo Neville retronigis Henrikon la 6-an, kaj Margareta kaj sia filo revenis al Anglio. Tamen, antaŭ ilia alteriĝo, Rikardo Neville malvenkis kaj mortis dum la [[batalo de Barnet]] (la 14-an de aprilo 1471). Margareta kaj Eduardo kunigis la restantajn lankesterajnlankasterajn batalistojn sed tute malvenkis dum la [[batalo de Tewkesbury]] (la 4-an de majo 1471), kiam Eduardo de Westminster mortis. Eduardo estis la sola princo de KumrioKimrio kiu mortis dumbatale.
[[Kategorio:Princoj]]
| 