Tenoro: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Xqbot (diskuto | kontribuoj)
e roboto modifo de: pt:Tenor; cosmetic changes
Linio 2:
Kiel '''tenoro''' (de la [[Latino|Latina]] vorto ''tenere'' „teni“) oni nomas la altan viran [[kanto]]-[[registro]]n. La nomo formiĝis pro la komenca [[plurvoĉeco]], kiam oni nomis la voĉon ''tenantan'' la [[Cantus firmus]] (kanto firma) ''tenor'', dum kiam la ĉirkaŭludantaj voĉoj nomiĝis ''contratenor'' ([[kontratenoro]]) .
 
La [[sonamplekso]] de la tenorvoĉo etendiĝas ekde c ĝis a’a’ – la kvazaŭ proverba ''alta C'' situas eĉ malgrandan tercion supere.
 
La [[notacio]] normale montras la notojn laŭ la [[violona klefo]] kun malsupren metita malgranda „8“, kiu indikas la [[oktavigo]]n malsupren.
Linio 16:
*[[herotenoro]]: peza kaj volumena voĉo kun forta meza kaj malalta registroj, ofte kun baritona nuanco. Tipaj roloj: Tristan und Isolde (Wagner) – Tristan, Tannhäuser (Wagner) – Tannhäuser, Siegfried (Wagner) – Siegfried, Otello (Verdi) – Otello
La subdivido de la tenorvoĉo en fakoj ne estas strikta, ĝi nur estas rezulto el la operpraktikaj postuloj por asigni al la kantistoj la konvenajn rolojn.
 
Tamen apenaŭ ekzistas kantistoj kiuj dum la tuta kariero nur kantis partiojn el ununura fako. Ekz. Fritz Wunderlich laŭdevene estis lirika tenoro, sed fine de sia vivo li regis la fakojn tenore lirico spinto kaj eĉ de la junula herotenoro. [[Placido Domingo]], principe tenore spinto, dum sia longa kariero ankaŭ kantis partiojn el ĉiuj aliaj kategorioj – ekde Nemorino (Liebestrank, tenore di grazia) trans Don Ottavio (Don Giovanni, lirika tenoro), Max (Freischütz) kaj Lohengrin (junula herotenoro) ĝis Parsifal kaj Tannhäuser (herotenoro).
Linio 49:
[[no:Tenor]]
[[pl:Tenor]]
[[pt:Tenor (voz)]]
[[ro:Tenor]]
[[ru:Тенор]]