Ballade de la féconductrice (filmo): Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Dominik (diskuto | kontribuoj) e →Rakonto: 1 korekto |
Amikeco (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 22:
| ĉefrolanto = Orit Mizrahi
}}
'''Ballade de la féconductrice''' [baLAD de la fekonduktRIS] (Balado de la konduka feino)<ref>Laurent Boutonnat eble misortografiis la vorton: ''"ballade"''= balado, ĉar ĝi samsonas [BALAD] kiel ''"balade"''= promeno; ''"féconductrice"'' estas inventita vorto ambigue elvokanta kaj ''"fée conductrice"''= konduk(t)anta feino, kaj ''"fécondatrice"''= fekundistino - aliflanke la feino estas la ''"konduka fadeno"'' de la tuta filmo, do ''"konduka feino"''.</ref> estas [[Francio|franca]] filmo de [[Laurent Boutonnat]] aperinta en [[1979]].
<br>
Linio 28:
{{intrigo}}
Elrigardo al fermita kradpordo. Laŭ [[piano|pianluda]] muziko, longhara viro kun [[sutano]] puŝas la pordon kaj malsupreniras ŝtupar-straton. La [[pastro]] transiras la straton, kun valizo en mano, en ŝtorm-brua fono. Li preterpasas viron kun [[cigaro]], kiu petas fajron
Ambaŭ viroj tiam ekstaras, kaj genuiĝas antaŭ la pastro. Muzika fono de religiaj ĥoroj. Dum la predikado, unu el la du viroj ekludas fluton. Lia En salono laŭ modo de la 70-aj jaroj, troviĝas trinkanta virino. Infano eniras la ĉambron. Ŝi kisas lin. Li malfermas sian lernejan sakon kaj montras al ŝi grandan libron, kie svage vidiĝas nudaj virinoj. Gaja muziko ekludas. La virino kaj la infano ekdancas, turniĝante, daŭre, laŭ instiga muziko, senfina. La virino kondukas la infanon al balkono, kaj revenas en la loĝejon por pretigi lian banon. La infano senvestiĝas kaj eniras la banujon. En la apuda ĉambro, la feino (ekde nun ŝi estos nomata tiel) eligas lipruĝan bastoneton, kaj sensuale ŝminkas sian vizaĝon. Paralele, la infano sapumas sin per sugestiva maniero, malrapide suprenirante ĝis la femuro. Tamen nenio videblas, ĉar la bano ŝaŭmas. Revene al la ĉambro, kie la feino finas sian ŝminkadon, kiu estas klaŭna masko. Ŝi tiras al si la langon en la spegulo. Kiam ŝi eniras la banĉambron, ŝi estas tute alivestita kiel klaŭno, kun ĉapelo, larĝa pantalono kun kvadrataj desegnoj, striita supro de maristo, kaj ŝelkoj. Ŝi staras antaŭ la banujo kaj fikse rigardas la infanon, grimacas al li. La feino riverencas, kun ĉinaj ombroj sur la muro, la infano estas ravita kaj aplaŭdas. Subite, montratas elektra plugingo super la lavujo. La feino ekprenas la elektran draton, kiun ŝi malrapide svingas per etendita brako, ĉiam rigardante la infanon. Subite, ŝi ŝovas la plugilon en la banujon, kaj la infano dronas, elektrokutita, laŭ pianluda muziketo. Sceno finiĝas per okulumo de la feino al la mortinto.
Stratvagulo sidas sur unu el la pontetoj, kiuj supreniras metro-linion. Li trinkas vinon el botelo, ĝemas per nekompreneblaj vortoj. Malmultaj preterpasantoj ignoras lin. Li fine vomigas sin en manĝujon, eligas tablotuketon, salas sian vomaĵon antaŭ ol manĝi ĝin kontente, kirlante ĝin. Malantaŭe vidiĝas la feino de fore, kiu spektas lian faron, kaj alproksimiĝas al li. [[Ĵazo|Ĵaza]] muziko de saksofono komenciĝas. La feino surgenuiĝas apud la viro, prenas la manĝujon de liaj manoj, karesas lian vizaĝon. Li estas fascinita, kaj ridetas al ŝi per putritaj dentoj! Tiam, la feino denove eligas sian lipruĝan bastoneton por ŝminki la stratvagulon kiel klaŭnon. Ŝi kisas lin, donante mortigan kison, kaj lasas lin mortinta. Pasantoj daŭre preterpasas, sed ankoraŭ ne rigardas la povran homon. Du viroj ĵetas al li
La feino marŝas tra malplena bazaro, de kiu restas nur armaturoj de vendotabloj. Ŝi ankoraŭ estas vestita kiel klaŭno. La viro kun cigaro, ekvidita en la unua sceno kun la pastro, sekvas ŝin de malproksime. Li haltas por terni. La feino pasas antaŭ virino, kiu surportas blankan vaporan vualon kaj starigas tabuleton portantan la surskribon "ankoraŭ virga". La viro kun cigaro siavice pasas antaŭ la nekonata virino, haltas, legas la tabuleton kaj krude braksvingas al ŝi. Poste li alsidiĝas kun la feino sur benko en publika ĝardeno. Li iom post iom proksimiĝas al ŝi. Pli malproksime, viro kun malgaja aspekto sidas sur benko kaj viŝas siajn okulvitrojn. Kiam la viro kun cigaro denove rigardas al la feino, tiu ĉi malaperis. Anstataŭe, troviĝas ovo kun ridetanta vizaĝo surpentrita, kiun li ĵetas al la kapo de la viro kun okulvitroj.
| |||