Fato: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
La diaĵo Fato bildigita senvida servis por indiki la Destinnon, filon de [[Kaoso]] kaj de la Nokto.
Skribis [[Cicerono]] en [[De Fato]], XXI: “Se la aferoj aranĝiĝas laŭ la difinoj supre uzitaj, ĉio kio okazas, okazas
(''Quod si ita est, omnia, quae fiunt, causis fiunt antegressis; id si ita est, fato omnia fiunt; efficitur igitur fato fieri, quaecumque fiant'').
La koncepto pri fato interplektiĝis kun tiu de naturo kaj de dieco: por la naturo tio okazis precipe en la [[astrologio]]; rilate la diojn, la fato iom post iom, en la klasikaj kulturoj, perdis la kontraŭstarantan rigidecon, kaj la subordigon de la dioj modifiĝis ĝis igi la du povojn, tiujn de la fato kaj tiun de la dioj, kooperantaj. Tio eble videblas jam en [[Eneido]], VI 376, kiam la sibilo, adresiĝante al [[Palinuro]], atribuas la Fata (fatojn = la nerevokeblajn destinojn) al la dioj, eble pro tio ke ili estas la plenumantoj de la fataj dekretoj,
''«Desine fata deum flecti sperare precando»:'' "Rezignu esperi ŝanĝi la diajn dekretojn per la preĝo"
Al tiu konceptaro pri Fato apudas ankaŭ tiu greka de ''ananko'': blinda neceso obeita ankaŭ de kontraŭvoluloj.
==Fato kaj [[Providenco]]==
Kun la
Plurestis tamen (en iu speca kolektiva nekonscio) iu pli/malpli vaga nocio pri destino kiu, krom filozofiaj spekulativaĵoj, puŝadis al konscia akceptado de iu fataleco naturisme perceptata.
|