Milito de la Komunumoj de Kastilio: Malsamoj inter versioj

La '''Milito de la Komunumoj de Kastilio''' estis milita ribelo de la tiel nomataj [[komunumanoj]] aŭ ''Comuneros'' en la [[hispana]], kiu okazis en la [[Regno de Kastilio]] ekde la jaro [[1520]] ĝis [[1522]], tio estas, komence de la regado de la reĝo [[Karlo la 5-a (Sankta Romia Imperio)|Karlo la 1-a]]. La protagonistaj urboj estis de la interna kastilia regiono, sed la ĉefaj rolludantoj estis [[Toledo]] kaj [[Valadolido]]. Ĝia karaktero kaj celoj estis debatata dedebatataj delonge de la historiistoj, kun kontraŭdiraj sintenoj kaj vidpunktoj. Kelkaj esploristoj taksas ĝin kiel kontraŭsenjora ribeliĝo; aliaj, kiel unu el la unua burĝaj militoj de la [[Moderna Epoko]]. Ambaŭ tendencoj povus pravi.

La ribeliĝo okaziĝis en nestabila politika situacio en la [[regno de Kastilio]], kiu venis ekde la forpaso de [[Isabel la 1-a (Kastilio)|Izabela la Katolika]] ([[1504]]). En oktobro 1517, la reĝo alvenis al [[Asturio]], veninte el [[Flandrujo]], kie li memproklamiĝis reĝo de siaj hispanaj posedaĵoj en [[1516]]. Al la [[Kortegoj de Kastilio|Kortego]] de Valadolido de [[1518]] alvenis sen apenaŭ scipovi la [[hispana|kastilian]] kaj portante kun li grandan nombron da nobeluloj kaj klerikuloj el Flandrujo por la Kortego, kio provokis ĵaluzon en la kastilia socia elito, kiujkies anoj sentis ke, per la alveno de tiu reĝo, ili perdos sian povon kaj socian statuson. Tiu malkontentaĵo ankaŭ sentiĝis en la popularaj klasoj kaj, kiel unua publika protesto, aperis afiŝoj en la [[preĝejo]]j kie oni diris ke la [[reĝo]] ne amis Kastilion.