La malnovritanoj baldaŭ dividiĝis en du malsamaj partioj, la pastremuloj (Popovcy''Popovci''; {{ru}} ''Поповцы''), favoraj al ĉeesto de pastroj en ilia eklezio) kaj nepastremuloj (Bespopovcy''Bespopovci'', malfavoraj{{ru}} ''Беспоповцы'') malfavoraj al tio. Altiritaj el la predikado de ideologoj de Raskol, multaj etburĝoj, terkulturistoj, metiistoj kune kun [[kozakoj]] sin translokigis en la arbarojn de norda Rusio, [[Volgo|Volgan]] regionon, [[Siberio]]n kaj eĉ eksterlanden: por eviti persekutojn, fakte, nemalmultaj trovis rifuĝejon en la [[Respubliko de Ambaŭ Nacioj|konfederacio Pola-Litova]], kie aŭtoritatuloj permesis ke ili pratiku sian kulton.
En la jaroj 70[[1670-80aj de 17aj|1670]]-a jarcento[[1680-aj]] Raskolaj ideologoj engaĝiĝis denunciakuzi la malvirtojn de la rusa socio kaj provis pravigi kelkajn ribelojn renvesantajnskuintajn la landon kvazaŭ tiuj estus diaj punoj pro la aĉaj agadoj de la ekleziaj kaj caraj regantoj. Post la cara kaj eklezia venko kontraŭ MonaĥejoSoloveca SoloveckijMonaĥejo, kie milite rezistis longatempe la reformoponantaj, iuj malnovritanoj militis en la ribelo [[Stepano Razin]] (1670-1671), kaj aliaj havisludis gravan rolon en la [[Streleca ribelo de Moskvo1682]] deen 1682Moskvo.
Komence de la 18-a jarcento la pozicioj de la plej radikalemaj Raskoloj fariĝis minoritataj kiam montriĝis ke la reformoj ne plu estus ritiritaj. Kvankam restante oficiale membroj de movado kontraŭleĝa ĝis 1905, ne ĉiam ili trafis en samintensan persekuton kaj sub la regado de [[Petro la Granda]] ili akceptis ŝanĝi la persekutiĝon en la puno de la duobla imposto kaj sub [[Katerina la 2-a]] la skismuloj eksterlandiĝintaj ricevis inviton reveni al la patrujo.
