Skismo en la Rusa Ortodoksa Eklezio: Malsamoj inter versioj

'''Raskol''' ({{ru}} ''раско́л'' tradukebla per ''deŝiriĝo'' aŭ ''skismo'') kutime indikas procezon, okazintan en la duono de 17-a jarcento, kiu provokis disdividon de la [[Rusa Ortodoksa Eklezio]] en du partojn, la oficiala rusa Ortodoksa Eklezio kaj la movado de la [[malnovritanoj]]. Tiun disduiĝon kaŭzis la reformoj enkondukitaj dekomence (1653) de Nikon patriarko de Moskvo, kaj fine konfrmitajkonfirmitaj de episkopa koncilio en 1667. Ilia celo estis unuformigi la liturgiajn praktikojn de la rusa ortodoksa eklezio kun tiu greka.

Apogite de la caro [[Aleksej Miĥajloviĉ]] de Rusujo, [[Nikon]] (Nikita Minin = {{ru}} ''Никита Минин''), elektita al patriarka seĝo de Moskvo, komencis la procezon de korektado de la liturgiaj rusaj libroj por ilin konformigi al la samspecaj de la greka liturgio kaj enkondukis diversajn ŝanĝojn en la liturgiaj kaj piecaj kutimoj jam radikiĝintaj inter klerikaro kaj popolo (ekzemple, la krucsigno kun du fingroj estis anstataŭita per tiu de tri fingroj kunigitaj, kaj “haleluja” devis esti eldirita tri foje anstataŭ du, ktp, kaj pli gravaj forigendaj eraroj en sakramentaj formuloj ktp). Tiuj novaĵoj koliziis kontraŭ la oponon de la popolo kaj klerikaro, kiuj ekdisputis pri la rajteco kaj korektecoĝusteco de tiaj reformoj, kiuj destruusdetruus la rusan ortodoksan tradicion. Nikon insistis kaj sukcesis aprobigi kaj ekpresigi la novajn librojn koretitajnkorektitajn.

Ankaŭ se unuavide tiuj reformoj povus aperiŝajni simpla modifo de eksteraj aspektoj de la rusa kredo, konkrete ili ŝanĝis radikmaniere la rilatojn inter la klerikaro kaj la fidelula komunumo. Frue evidentiĝis ke Nikon estis profitinta de tiuj ennovigoj en la perspektivo centralizi la eklesianeklezian aparatonaparataron kaj plifirmigi sian politikan eneklezian pozicion. La trudita enirigo de la novaj liturgiaĵoj kaj ritoj provokis la rompon inter la Zelotoj de la Pieco kaj la MokvaMoskva Patriarkejo. Fakte, kelkaj membroj de la rondo defendis la antikvan formularon kaj kutimojn kaj apelaciis al la caro por ke ĉi tiu intervenu por bremsi la reformon, kaj provis demonstri ke la novaj ritaj korektaĵoj odoris je malpureco provante tion interalie per la horora greka kutimo presigi siajn librojn en la samaj presejoj aliritaj de katolikoj! Ivan Neronov poziciiĝis kontraŭ la plifortigo de la patriarka aŭtoritateco kaj pretendis demokratiiĝo de la eklezia aparato.La konflikto inter la du animoj de la ortodoksa eklezio finiĝis, tamen, favore de Nikon. Avvakum, Ivan Neronov kaj aliaj estis mortpunitaj, kiam ilia opono fariĝis ribelo.