Spiriteco: Malsamoj inter versioj

La senco de spiriteco estas proksima de tiu de [[religio]], kvankam ĉi lasta emfazas la [[organizo|organizitan]] aspekton de iu spiriteca [[movado]]. Plie, spiriteco ne aparte emfazas la ekziston de unu aŭ pluraj [[dio]]j, sed prefere la nura spirita aktiveco, t.e. [[meditado]] kaj spirita enrigardado.

 

Prapentraĵoj malkovritaj sur multaj [[kontinento]]j, levitaj ŝtonoj ([[Stonehenge]]), la [[piramido]]j en [[Egiptio]] kaj [[Mezameriko]], la [[templo]]j de [[Angkor]], la [[katedralo]]j, la [[moskeo]]j, ktp. ŝajnas atesti daŭran preokupon de homoj pri spiriteco.

 

La ideo pri spiriteco enhavas ofte tiun pri [[meditado]], t.e. spiritan ekzercon celantan superracion. Ekzistas diversaj formoj de meditado laŭ la specifaj [[kulturo]]j, sed ĉiuj celas atingi konosferojn trans logika [[penso]].

 

La difino de spiriteco ne enhavas la organizitan flankon de religio, kvankam ĝi ne malpermesas ĝin. Tia foresto de [[organizo]], kiam ĝi ekzistas, malhelpas la disvastigon de [[dogmo]]j.

 

Iuj konsideras spiritecon kiel specifan aliron al la kono pri dieco aŭ almenaŭ pri transeco: tiel oni parolas pri spirita sperto, kiun mistikuloj nomas neperceptebla. Tia aliro ena kaj/aŭ mistika, malsamas do de intelekta aliro (logika, racia), morala aŭ psikologia.

 

Ekzistas kvar grandaj direktoj, t.e. [[spiritismo]], spiriteco, [[mistikismo]] kaj [[esoterismo]], kiuj ĉiuj estas vojoj al vivo kun piedoj surterajn kaj provo atingi la superajn stataojn de la estulo.

 

Homoj nekontentaj pri sia religio vole kreas en ties kadro specifan spiritecan vojon. Tiel naskiĝis la religiaj [[ordeno]]j de [[kristanismo]], la pensoskoloj de [[judismo]] ĉirkaŭ [[rabeno]], la [[sufiismo]] en [[islamo]] kaj aliaj ne instituciigitaj vojoj.

 

Ekde la dua duono de la [[20-a jarcento]] eksistas vasta movada de "reveno al spiriteco", foje nomita "[[Nova Epoko|nova aĝo]]" (el la angla "New Age"), kies anoj tute ne apartenas al ia religio. La anoj konsideras la movadon kiel venkon de [[humanismo]].

 

Laika spiriteco estas ne dogmema, nedisdivida kaj malfermita al diskutado kaj iompostioma kreado de socio pli uniĝanta kaj dividanta komunajn valorojn.

 

Al iuj homoj la dia estaĵo aŭ aliro al absoluta finfina realo estas tiom origino kaj celo de la vivo, ke la spiriteco, ĉiam pli profunde stampas ĉiutagajn vivon, respondecon kaj etikon. Aliaj serĉas travivaĵoj per spiriteco, kiuj eltiras ilin el la ĉiutaga vivo aŭ tute ne rilatas al la ĉiutaga vivo. Homoj sur la spiriteca vojo provas evoluigi sian konscion kaj pliprofundigi sian rilaton al vivo. Ne temas pri forfuĝo el realo.

 

--></ref> [[Arndt Büssing]], Thomas Ostermann, Michaela Glöckler, Peter F. Matthiessen: ''Spiritualität, Krankheit und Heilung – Bedeutung und Ausdrucksformen der Spiritualität in der Medizin'', VAS-Verlag für Akademische Schriften, 2006, ISBN 978-3-88864-421-4

 

 

<references/>

 

{{el}} [http://www.esperanto.be/fel/publika/009197p.php Artikolo de la gazeto ''Monato'' (esperante)]

{{el}} [http://www.connection.de/ "Connection - fakartikoloj pri spiriteco (germane)]

[[en:Spirituality]]

[[es:Espiritualidad]]

[[fi:Hengellisyys]]

[[fr:Spiritualité]]