Pierre Teilhard de Chardin: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Dejo (diskuto | kontribuoj) ŝablono al vikicitaro |
Xqbot (diskuto | kontribuoj) e roboto aldono de: hy:Պիեռ Տեյար դը Շարդեն; cosmetic changes |
||
Linio 6:
= Biografio =
En [[1899]] Teilhard de Chardin, 18-jara, aniĝis en la [[ordeno]] jezuita.
Linio 18:
Post tio li dum 20 jaroj vivis precipe en [[Ĉinio]] kaj en [[1929]] estis inter la malkovrintoj de [[Homo erectus|sinantropo]] ĉe [[Pekino]].
En [[1940]] li finis sian ĉefverkon ''Le
En [[1950]] la [[Académie française|Franca Akademio]] alvokis lin kiel membron.
Linio 26:
Li pasigis la reston de sia vivo en [[Usono]] kiel asociita esploristo ĉe Antropologia Fondaĵo ''Wenner Gren''.
= Filozofio =
Li foje diris: "mi estos komprenita nur tiam, kiam mia penso estos preterpasita."
== Evolucio ==
Teilhard de Chardin sciis el siaj studoj, ke la vivo surtera ne estis laŭlitere kreita en ses tagoj, kiel raportas [[Genezo]].
Li kredis, ke la homo ricevis de Dio la rajton esplori ĉion, sed ne la garantion, ke la rezulto plaĉos al li;
Linio 41:
Li iam diris: "Oni komprenos min, nur kiam mi estos preteirita".
== Homiĝo kaj humaniĝo ==
Teilhard de Chardin kredis, ke la biologian evolucion paralelas aŭ kompletigas spirita evolucio;
Linio 48:
Li kredis, ke la komplekseco de la homaj cerbo kaj menso ebligos al la homo ekkonscii pri la avantaĝoj de tia paca kaj ama kunekzistado kompare al konkurenco, batalo kaj milito.
== La [[noosfero]] ==
Inter la konvinkoj de Teilhard de Chardin estis,
Linio 55:
La noosfero estas kvazaŭ pensa medio, kiu ekestis kiel rezulto de ĉiuj ĝisnunaj homaj pensoj kaj kiu pro la pliiĝanta tutgloba komunikado ĝi pli kaj pli influas ĉiujn homojn.
== Obeo ==
El la biografio oni vidas, ke Teilhard de Chardin estis sendependa pensanto, sed tamen montris humilan obeon al sia ordeno kaj al la eklezio. Tio klariĝas el la fakto, ke obeo "kvazaŭ kadavro" ([[latina lingvo|latine]] ''perinde ac cadaver'') estis funda principo de la jezuitoj. Tial Teilhard de Chardin ne nur dufoje akceptis ekziliĝon, sed eĉ rezignis pri publikigo (ekster la eklezio) de siaj verkoj, eĉ pli kreado de pliaj verkoj.
Linio 103:
[[fr:Pierre Teilhard de Chardin]]
[[hr:Pierre Teilhard de Chardin]]
[[hy:Պիեռ Տեյար դը Շարդեն]]
[[io:Pierre Teilhard de Chardin]]
[[it:Pierre Teilhard de Chardin]]
| |||