Socialista Revolucia Partio: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Nova paĝo: La '''Socialista Revolucia Partio''' aliaj nomoj estas '''Partio de socialistoj-revoluciistoj''' (ruse ''Партия социалистов-революционеров'') estis partio ...
 
Neniu resumo de redakto
Linio 5:
Ili preferis la indiciduan teroron (kontraŭ al la amasmovadoj, protestoj) por ŝanĝo de la cara aŭtokracio. Pro tio ili fondis en 1902 la Socialrevolucian Batalorganizon sub gvido de [[Grigori Gerŝuni]] kaj Jevno Asef, kiuj efektivigis multajn atencojn je caraj oficistoj (plej konate [[Vjaĉeslav Plehve]] kaj grandprinco [[Sergej Romanov]]). En jaro de 1908, la batalorganizo estis detruita post malkovro, ke Asef estas polica spiono.
 
La programo de la partio postulis establon de demokratia respubliko, kun kutimaj postuloj pri enkonduko de la ĝenerala balotrajto, liberecon por parolo, eldonaĵoj, kunvenoj, asociofondoj. Ili volis ankaŭ dividon de kirko kaj ŝtato, ĝeneralan instruon, abdikon de la armeaj gvidantoj, okhoran laboron ktp. Ili rifuzis diktaturon, preferon de la proletoj, tiel la partio ŝpaltis inter la dekstajdekstraj kaj maldektsraj socialrevoluciistoj en 1917.
{{rn}}
 
Post la februara revolucio de 1917, la partio aktiviĝis kaj en majo de 1917, ili havis 500.000 membroj, tiel ĝi estis la plej granda partio en Rusio. Kun la [[menŝeviko]]j, la partio havis gvidantran rolon en pimulto de la sovetoj, de julio ĝis aŭgusto de 1917. La dekstra falnko del a partio partoprenis la burĝan provizoran registaron post la [[aprila krizo]].
Linio 12 ⟶ 11:
La maldekstra partiaj membroj formis - post la oktobra revolucio - partion de la [[Maldekstraj Socialrevoluciistoj]] kaj de decembro ĝis marto de 1918 (ma packontrakto de Brest-Litovsk) partoprenis en la nova registaro de la bolŝevikoj.
 
La dekstra partio ricevis en elektoj por la konstitucia asembleo de novembro 1917 pli ol 50%, danke al la kamparanoj. La bolŝevikoj malfondis la asembleon kaj en la elektoj de junio 1918 en permesis partoprenon de la partio. Pro tiuj eventoj komenciĝis armila batalo inter la bolŝevikoj kaj la socialrevoluciistoj, kiu pintiĝis la 30-an de aŭgusto je pripafo de la petrograda ĉeka-ĉefo Urizki kaj atenco je [[Lenin]]. La bolŝevikoj reagis je tio la 5-an de septembro per la dekreto "[[RŭgaRuĝa teroro]]".
 
Sen apogo de la [[ĉeĥoslovaka legionolegio]], la partio pli kaj pli malfortiĝis kaj dsifalis ĝis [[1923]]. La gvidantoj elmiris aŭ estis arestitaj.