Elektrokardiografio: Malsamoj inter versioj

'''Elektrokardiografio''' ('''EKG'''), laŭ la signifo "elektra korotema grafikaĵo", estas la registro de la sumo de la elektraj aktivecoj de ĉiuj fibroj de la [[miokardio]], la [[koro|kora]] [[muskolo]]. La ekrana aŭ papera rezulto de la mezuro sekve nomiĝas "elektrokardiografiaĵo" – en multaj naciaj lingvoj kutimas ekvivalento al la neologismo "elektrokardiogramo", sed ĉar tute ne temas pri "[[gramo]]", do iurilate pri [[pezo]], la neologismo evitindas cele al malhelpo de plej eventualaj miskomprenoj.

 

Dum la jaro [[1843]] la italo ''Carlo Matteucci'' ekkonis per eksperimentoj je kolombaj koroj, ke la kora aktiveco baziĝas je elektraj fenomenoj. Dum [[1882]] la fizeologo ''Augustus Desiré Waller'' ĉe sia hundo unuafoje sukcesis produkti elektrokardiografion, metante ties kvar piedojn en likvaĵojn el arĝenta klorido. Kvin jarojn pli poste, li prezentis unuan aparaton por tio.

 

Dum la jaro 1903 la nederlandano ''Willem Einthoven'' evoluigis la homan [[elektrokardiografio]]n en formo teknike pli-malpli komparebla al la hodiaŭa stato. Dum la komencaj jaroj, manoj kaj piedoj de la pacientoj metiĝis en salozan akvon, por dedukti la elektrajn impulsojn de la koro, kiuj en la korpo disradias al brakoj kaj kruroj. Nur dum la 1940-aj jaroj por la registro de la koraj elektraj impulsoj ekuziĝis metalaj platetoj aplikitaj al manaj kaj piedaj artikoj, kiuj per dratoj konektiĝis al elektra registra aparato.

 

[[it:Elettrocardiogramma]]

[[ja:心電図]]

[[ku:EKG]]

[[lb:Elektrokardiogramm]]