Hispana Enlanda Milito: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Oleg326756 (diskuto | kontribuoj)
Linio 66:
En la regionoj regataj de la anarkiistoj, ([[Aragono]] kaj [[Katalunio]]), aldone al la milita sukceso, estis vasta sociala revolucio, en kiu la laboristoj kaj kamparanoj [[kolektivigo|kolektivigis]] agron kaj industrion, kaj starigis konsiliojn paralelajn al la (nefunkcianta) registaro. Tiun revolucion oponis kaj la sovet-subtenataj komunistoj kaj la demokratiaj respublikistoj. Dum la milito progresis, la registaro kaj la komunistoj sukcesis uzi sian aliron al sovetaj armiloj por restarigi registaran regadon de la milita klopodo, kaj per diplomatio kaj per perforto. Dum la fifamaj ''[[Majaj Tagoj de Barcelono]]'' de [[1937]], multaj centoj aŭ miloj da kontraŭ-faŝismaj soldatoj mortigis unu la alian por regado de strategiaj punktoj en Barcelono, kiel [[George ORWELL]] rakontas en ''Omaĝo al Katalunio''.
 
La ĉefa trajto de respublikistoj estis divido. Diversaj fortoj batalis inter si. Tamen en la naciista flanko, Franco rapide unuiĝis launuigis diversajn fortojn.
 
Post la majaj okazintaĵoj, tendenco al unuigounueco fortiĝis ankaŭ en la respublikana tendaro. Formiĝis nova registaro, estrita de la modera socialisto [[Juan NEGRÍN]], kun aliaj socialistoj, [[Indalecio PRIETO]] kaj [[Julián ZUGAZAGOITIA]] kiel ministroj de Armeo kaj Internaj Aferoj, kaj kun apogo de la Komunista Partio. Tiu movo fortigis la respublikanan registaron, kaj finis la revolucion.
 
==Rezulto==