Kartvela literaturo: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 5:
Post disvastigo de [[kristanismo]] en [[Kartvelio]] estis necesa traduki kartvelen sanktan libron kaj sendube en la unua duono de kvina jarcento aperis unua versio de Evangelio. Kio koncernas al [[Biblio]], ĝia perfekta traduko estas datita de sesa jarcento. Religia soifo, kiu de 5-a jarcento ornamis landon per sennombraj preĝejoj kaj monaĥejoj, disŝiris landlimojn kaj enpenetris Bizantian imperion. Inter la plej konataj fremdlande situantaj monaĥejoj menciindas Monaĥejo de Sankta Kruco en [[Jerusalemo]] ([[Israelo]]), Monaĥejo de Sankta Ketevano en Sinaja monto ([[Egipto]]) kaj Monaĥejo de Iverianoj en Atona monto ([[Grekio]]).
 
Kartvela literaturo enhave estis ne nur religia. Ĝi havas ankaŭ bonegajn specimenojn de poezio kaj prozo. [[Nacia literaturo]] sian apogon atingis en 11-12 jarcentoj. Tiu periodo estas konsiderinda kiel Ora epoko. Ĝuste en tiu tempo, dum regado de Reĝino Tamar, vivis kaj agadis fama poeto [[Ŝota Rustaveli]]. Civilizo de feŭda Kartvelio baziĝas sur tri kolonoj - '''Evangelio''', "'''Kavaliro[[La kavaliro en tigrala felopanterfelo]]'''" kaj "'''Kronikoj de Kartli'''". La unua el ili servis al firmigo de nacia kredo, la poemo de Ŝota Rustaveli simbolis senmortecon de la popolo kaj la tria - fariĝis unu el fundamentoj de nacia konscio kaj unueco.
 
De mezjarcentoj kartvela literaturo ĉirkaŭkaptis ĉiujn genrojn. Ĝi trapasis primitivan kaj klasikan periodojn, al kiuj sekvis nova kaj modernaj epokoj. La plej konataj verkistoj estis: