Barbara Frale: Malsamoj inter versioj

'''Frale Barbara''' eniras ĉi-encikopedion pro meritoj kielestas historiistino, kies aktiveco de esploro atingis rezultojn interesantajn vastaganvastegan publikon scienculan kaj popolananpopolan. Si naskiĝis en [[Viterbo]] en [[1970]] kaj akiris doktorecon pri Historio ĉe la universitato de [["Ca' Foscari" ]] de Venecio, per pritraktada esploro pri la [[Templanoj|Kavaliroj de la Templo]].

Ŝi publikigis sur [[L'Osservatore Romano]] artikolon en kiu estas subtenate, ke «la originalaj paperoj de la proceso kontraŭ la Templanoj, malkovritaj en la Vatikana Sekreta Arĥivo demonstras la senbazecon de la akuzoj pri herezo pri kiuj ili estis kondamnitaj kaj, foje, ekzekutitaj [http://www.vatican.va/news_services/or/or_quo/text.html#10] <ref>L'OSSERVATORE ROMANO Edizione quotidiana 66a febbraiofebruaro 2010</ref>.

Ŝia pensado enlibriĝis (vidu Bibliografion) en «I templari e la Sindone di Cristo» (La Templanoj kaj la Mortotuko de Kristo). En ĝi la esploristino proponis, ke la «[[idolo]]» kiun la Templanoj estus adorinta - laŭ la akuzoj prezentitaj ĉe la eklezia tribunalo de Parizo, urĝita de la reĝo [[Filipo la 4-a]] – rilatas al la [[Mortotuko de Torino]], kies vizaĝan figuron ili aparte kultis. Tiu tezo estis objekto de kritikoj flanke de diversaj studuloj (Andrea Nicolotti, Massimo Vallerani, Gaetano Ciccone, Gian Marco Rinaldi) pro nekorektaneĝusta, laŭ ili, traduko kaj manko de konfirmaj pruvoj. Sed samtempe ŝi trovis emitentuloj, pri tiuj kaj kunrilataj sciencoj, aprobon. Eble ne malplaĉus jena citaĵo: simila tezo estas hipotezitahipoteza ankaŭ en la esperanta eseo de [[André Cherpillod]] «La Mortotuko de Torino. laLa Neebla Objekto».

En 2009, Barbara Frale publikigis per la eldonejo Il Mulino kun la titolo «La Sindone di Gesù Nazareno» (La Mortotuko de Jesuo la Nazareta) en kiu ŝi konfirmas, per plurdisciplina analizo, la samajn tezojn. Specife: la torina mortotuka lino estas la tuko kiu envolvis la korpon de [[Jesuo]] post la depono el la kruco. Pruvo? Pro tio ke en ĝi la unuaj gardantoj kaj konservantoj allasis subskribojn, videblajn nur per la modernaj teknikaĵoj. Laŭ ŝi, tiuj subskriboj reirigas la epokon de la mortotuko ĝuste al la epoko de la morto de Jesuo kaj pro tio almenaŭ tio pruvas la antikvecon de la restaĵo. Vere, aldonas ŝi, tiuj subskriboj estis jam notitaj, sed nun ŝi ilin povas analizi kaj enfokusigi kaj evidentigi transĉiudube.