Vasilij Vereŝĉagin: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
D'ohBot (diskuto | kontribuoj)
e roboto modifo de: bg, cs, gl, he, ja, simple, sw, uk
Neniu resumo de redakto
Linio 4:
'''Vasilij Vasiljeviĉ Vereŝĉagin''' (nask. [[26-an de oktobro]] [[1842]] en [[Ĉerepovec]], [[Vologda provinco]] - mort. en [[1904]] en Port Arthur, nun [[Luŝun]], [[Ĉinio]]) estis [[Rusio|rusa]] pentristo kaj [[verko|verkisto]], tre fama pro pentrado de bataloj, unu el la plej frue konataj rusaj [[artisto|artistoj]] eksterlande.
 
'''Vasilij Vereŝĉagin''' naskiĝis en familio de nobela bienposedanto. Li havis tri fratojn. Ĉiuj lernis en militistaj kaj edukaj institucioj. Jam 8-jara, Vasilij estis sendita al militlernejo de Carskoje Selo (iama rezidejo de la imperiestra familio, nun [[Puŝkin (urbo)|Puŝkin]]). De tie li eliris tri jarojn poste por eniri la maristan militlernejon de [[Sankt-Peterburgo]]. Li faris sian unuan vojaĝon en 1858. Li servis sur la velfregato ''Kamĉatka'', kiu iris al [[Danio]], [[Francio]] kaj [[Egiptio]]. En 1860, kvankam diplomita kaj en unua loko sur la listo de la lernantoj, li forlasis la mararmeon por lerni desegno-arton. Du jarojn poste, en 1863, li ricevis medalon de la Sankt-Peterburga Akademio. En 1864, li iris al [[Parizo]], kie li studis sub gvidado de [[Jean-Léon Gérôme]], pentristo-skulptisto, membro de la Akademio de Belartoj, sed li ne akordiĝis kun la metodoj de sia instruisto.
 
En marto 1865, Vereŝĉagin vojaĝis al [[Kaŭkazio]]. En aŭtuno, li vizitis Sankt-Peterburgon kaj revenis Parizen por daŭrigi siajn studojn. Dum la vintro de 1865-1866, li studis en la Akademio de Belartoj de Parizo. Printempe de 1866, post finstudo kaj diplomiĝo, li rehejmiĝis.
 
== Vojaĝo en centra[[Centra Azio]] ==
 
En 1867, [[Konstantin Petroviĉ Kaufman]], ĝenerala guberniestro de la regiono [[Turkestano]] kaj komandanto de la rusaj trupoj en centra Azio, invitis Vereŝĉagin pentri je sia servo kun grado de leŭtenanto. En aŭgusto 1867, li estis sendita al [[Taŝkento]] kaj [[Samarkando]]. Li travivis la defendon de la sieĝitoj en Samarkando kiel oficiala artisto de la armeo. Vundita, li ricevis la ordenon de Sankta-Georgo, 4a klaso : "''Citaĵo en rekompenco de bonegeco dum la sieĝo de Samarkando, de la 2a ĝis la 8a de junio 1868.''" Fine de 1868, la artisto iris al Sankt-Peterburgo, poste al Parizo kaj revenis al Sankt-Peterburgo. En 1869, li helpis en organizado de ekspozicio pri Turkestano por montri la realigojn de la guberniestro Kaufman.
Linio 16:
En 1871, Vereŝĉagin transloĝiĝis al [[Munkeno]] kaj komencis pentri pri orientaj temoj. Fama estas lia prentraĵo "Apoteozo de la milito" (1871), per kiu li volis kondamni tiun "''grandan maljustaĵon''". En dezerto kaj sur fono de detruita, ruinigita urbo, ĝi montras amason da homaj kranioj ĉirkaŭ kiu vivas nur korvoj. En 1873, li ekspoziciis sola siajn pentraĵojn pri Turkestano en la Palaco Crystal de Londono. Printempe de 1874, li ekspoziciis en Sankt-Peterburgo kaj vojaĝis al [[Hindio]], kie li restis du jarojn. Printempe de 1876, li revenis al Parizo kaj [[Maisons-Laffitte]], en la okcidenta ĉirkaŭurbo, kie li havis studion<small><ref>{{fr}} [http://www.larousse.com/encyclopedie/peinture/Verechtchaguine/154785 Vassili Vassilievitch Verechtchaguine].</ref></small>.
 
En 1877, Vereŝĉagin forlasis sian parizproksiman studion kaj sekvis la rusan armeon. Li travivis la rusan konkeron de centra Azio, la Rusan-Turkan Militon de 1877-1878, la Batalon de [[Ŝipka]] por liberigo de [[Bulgario]]. Li estis grave vundita en junio 1877. Tiu batalo forte influis lian percepton kaj vidmanieron de la mondo. La hororaĵoj de tiu milito decidigis lin montri realisme la abomenindecon de la milito.
 
En 1879, li denove ekspoziciis en Londono, en South Kensington. En 1882, li vojaĝis al diversaj urboj inter kiuj Vieno kaj Berlino. Poste, li reiris al Hindio, kie li restis en 1884. Post reveno, li vizitis [[Sirio|Sirion]] kaj [[Palestino|Palestinon]], kie li pentris pri Evangelio, i.a. pri la vivo de [[Kristo]] kun priatento al pejzaĝo, [[naturalismo]] kaj [[etnografio]]. La [[realismo]] de liaj pentraĵoj pri Kristo foje levis protestojn kaj riproĉojn, i.a. de la [[episkopo|ĉefepiskopo]] de [[Vieno]], pro krudeco de detaloj<small><ref>{{fr}}[http://www.larousse.com/encyclopedie/peinture/Verechtchaguine/154785 Vassili Vassilievitch Verechtchaguine].</ref></small>.
Linio 24:
[[Dosiero: Vasili Vereshchagin, 1902.jpg|150px|thumbnail|right|Vasilij Vasiljeviĉ Vereŝĉagin en 1902]]
 
Li vojaĝis tra Rusio, orienta Eŭropo kaj fine en [[Filipinoj]] en 1901, [[Usono]] en 1902 kaj [[Japanio]] en 1903.
 
Dum la [[Rusa-japana milito]], la admiralo Stepan Makarov invitis Vereŝĉagin surŝipiĝi sur la kiraŝipo[[kirasŝipo]] ''Petropavlovsk''<small><ref>La kirasŝipo Petropavlosk estis la unua el la tiutempe plej modernaj militŝipoj konstruitaj por la rusa mararmeo. Ĝi estis lanĉita en 1894 kaj armita, batalpreta, en 1898. Longeco : 112,5 metroj. Tonelo : 11 354 tunoj. Blendodikeco — zono : 200-300 mm; transversaj septoj : 203-208 mm. Ŝipanaro : 662 oficiroj kaj ŝipanoj.</ref></small>. En la batalo de [[Port Arthur]], la 31an de marto 1904, la ŝipo sinkis tuj post kolizio kun du japanaj minoj dum ĝi eniris la havenon. Plejparto el la ŝipanaro mortis, inkluzive la admiralo Makarov kaj Vereŝĉagin.
 
== "'''Apostolo de la Paco'''"<small><ref>{{en}} [http://www.gbv.de/dms/sub-hamburg/27027328X.pdf Apostle of Peace]</ref></small> ==
Linio 42:
Ĉefredaktoro kaj posedanto de la brita Revuo de la Revuoj ("'''Review of Reviews'''"), [[William Thomas Stead]] entuziasmiĝis pri la ekspozicio de Vasilij Vereŝĉagin "1812, Napoleono la 1-a en Rusio", okazinta en la galerio Grafton de Londono en januaro 1899. Stead estis ne nur pacisto, sed ankaŭ fervora subtenanto de Esperanto. Kiel pacisto, li vidis en la ekspozicio bonegan propagandon por packampanjo, kiun li mem kaj pacistaj organizoj gvidis favore al la skriba propono per kiu la caro [[Nikolao la 2-a (Rusio)|Nikolao la 2-a]] invitis al unua internacia Konferenco de la Paco en Hago en 1899. Stead konatiĝis kun Vereŝĉagin en 1886, en londona salono de komuna amikino, s-ino Olga Novikov (1840-1925). Li opiniis lin "''granda moralisto''".
 
En serio de realismaj pentraĵoj pri Napoleono, Vereŝĉagin montris lin, tiel ke li aspektas kiel ekmalfortiĝanta diktatoro, ne kiel nevenkebla dio de la milito. Tiuj pentraĵoj malplaĉis al oficialaj reprezentantoj de la [[Tria Respubliko de Francio]]; ankaŭ la raporto, kiun Stead faris en sia publikaĵo pri la londona ekspozicio en kiu evidentiĝis ĝia karaktero kontraŭmilita kaj kontraŭmilitarista, tiel ke la francaj aŭtoritatoj premis sur la cara registaro por ke ĝi rifuzu prezentadon okaze de la Universala Ekspozicio de Parizo en 1900. Vereŝĉagin amare plendis al Stead pro la sinteno de la franca registaro. Li tamen povis ekspozicii en la galerio Georges Petit (8 strato de Sèze) en Parizo. La sinteno de la publiko, ĉu indiferenta, ĉu malamika, desapontisseniluziigis lin. En letero de la 10a de julio 1900 al Stead, Vereŝĉagin ironie kondamnis la francajn aŭtoritatojn, kiuj, ekskludis liajn pentraĵojn pri milito pro la motivo ke li reprezentis Napoleonon kun peltaĵo kaj felĉapelo : "''Do, vidu tiujn fervoruloj de la respubliko, tiuj admirantojn de la konferenco de Hago — pli ĝuste tiujn hipokritojn.''" Tio des pli ke, tiam, okcidentaj potencoj sendis militistajn ekspediciojn al Tjanĝino, en Ĉinio, kie ili havi legaciojn (Rusio, Britio, Francio, Belgio, Japanio, Italio, Aŭstrio-Hungario kaj Germana Regno) por subpremi ribelojn.
 
Post la pariza ekspozicio, Vereŝĉagin vojaĝis en Ekstrem-Oriento kaj vizitis Filipinojn por krokizi la insurekcion. En 1902, li iris al Usono kaj tie li faris pentraĵon, kiun prezidento [[Theodore Roosevelt]] petis de li pri militoperaco en [[Kubo]]. Post sukcesaj ekspozicioj en [[Ĉikago]] kaj [[Novjorko]], la rusa registaro aĉetis liajn pentraĵojn pri Filipinoj kaj Kubo. Li revenis Eŭropen, kie li restis ĝis eksplodo de la Rusa-japana milito, en 1904, la lasta en kiu li partoprenis kiel observanto-desegnisto, sur la kirasŝipo Petropavlovsk.<small><ref>La dato de sinko de la ŝipo indikita sur tiu dokumento — la 12a de aprilo 1904 — aspektas erara, ĉu pro la diferenco de kalendaro ?</ref></small>
Linio 59:
* "La ruinoj de la teatro de [[Taĉengo]]" (1869). Alilingvaj ortografioj : angle : Chuguchak, france : Tchougoutchak, Tacheng; 塔城 ; piĝino : Tǎchéng ; ujgure : چۆچەك / Çöçek ; kazaĥe : شاۋەشەك / Шәуешек / Şäwesek.
* "Kirgiza tendo ĉe la rivero Ĉu" (1869)
* "BeggarsAlmozuloj en Samarkando" (1870)
* "La politikistoj de la opiobutiko". Taŝkento (1870)
* "[[derviŝo|Derviŝoj]] kaj festkostumoj". Taŝkento (1870)
Linio 119:
Dosiero: Гималаи вечером.jpg|Vespero en Himalajo, 1875
Dosiero: Гималайский пони.jpg|Himalaja poneo, 1875
Dosiero: Шипка-Шейново. Скобелев под Шипкой.jpg|[[http://www.bg-gallery.ru/image.php?img_id=2322 Shipka-Sheinovo. Generalo Skobelev antaŭ [[Ŝipka]]], 1878
Dosiero:Пикет на Балканах.jpg|Pikedo en [[Balkanio]], 1878
Dosiero: Два ястреба (Башибузуки).jpg| Du falkonoj (bachibaĉi-bouzoukbuzuk), 1878-1879
Dosiero: Всадник-воин в Джайпуре.jpg|Rajdmilitisto en Ĵaipuro, 1881
Dosiero: Перед атакой. Под Плевной.jpg|Antaŭ atako, 1881
Linio 127:
Dosiero: Бхил (Бхилы - одно из горных племен Декана).jpg| Bhil, unu el la triboj de [[Dekkano]], 1884
Dosiero:Vereshchagin-Blowing from Guns in British India.jpg|Subpremo de hindia insurekcio fare de britaj trupoj, 1887
Dosiero: В покоренной Москве.jpg|Moskvo Moskvo konkero, 1887-1888
Dosiero: Икона Николы с верховья реки Пинеги.jpg|Ikono de Sankta Nikolao ĉe la almonta parto de la rivero Pinega, 1894
Dosiero:Vereshagin.Napoleon_near_Borodino.jpg|Napoleono en la Batalo de [[Borodino]]'', 1897.