Naztuko: Malsamoj inter versioj

La teksisto ''Baptiste'' el [[Kambrezo]], tiutempe [[nederlande]] ''Kamerijk'' en [[Flandrio]], nuntempe ''Cambrai'' en norda [[Francio]], ĉirkaŭ la jaro [[1300]] laŭdire produktis la unuajn naztukojn el ŝtofo. Sub la nomo ''drapesello panetto di naso'' ([[itale]] "simplaj tukoj ŝtofaj por la nazo") ili tamen nur uziĝis malofte. La tukoj konserviĝis en poŝo ĉe la [[zono (vestaĵo)|zono]].

[[Katerino de Mediĉo]] dum la [[16-a jarcento]] enkondukis la "tualetan tukon" ĉe la reĝa [[kortego]] de Francio. Ĝi nomiĝis ''mouchoir'' [prononco ''muŝoar''] kaj precipe havis reprezentan celon. Por la forviŝo de naza muko ankaŭ la nobeloj dum tiu epoko ankoraŭ uzis la fingrojn. [[Erasmo de Roterdamo]], kiu laŭ inventario posedis 39 naztukojn, konsideriĝas escepto. La dekoraj tukoj de la damoj estis sorbigitaj per [[parfumo]] kaj kiel ama simbolo donacitaj al sinjoroj. La pola-litova kaj poste franca reĝo [[Henriko la 3-a (Pollando-Litovio)|Henriko la 3-a]] donacis tiajn tukojn al siaj favoratoj<ref name="loschek"/>. Ankaŭ en la aliaj kortegoj de Eŭropo tiaj tukoj ekde la komenco de la [[16-a jarcento]] modiĝis.