Aurel Stein: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Narvalo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Narvalo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 5:
Stein partoprenis en 3 sukcesaj kaj unu malsukcesa esplorvojaĝo en Centra Azio. La unua ekspedicio okazis en 1900, en orienta Turkestano, kie li traesploris la de SVEN Hedin malkovritajn ruinojn. La dua esplorvojaĝo, en 1908 li pludaŭris la esploron de la montaro Kuen Lun, plue li faris fosadojn en la dezerto Takla Makan kaj apud Tarim. Li reveturis en Eŭropon en 1909, kie li prelegis, verkis. En 191 li faris arĥeologiajn esplorojn en norda Hindio.
La tria ekspedicio daŭris tri jarojn (1913-1916) kaj li veturis entute 18.000 km en Interna Azio, Tuta Turkestano, Montaro Kuen Lun. Plej grava malkovro de Stein okazis dum la tria ekspedicio kaj estis ĉe "[[Ŝtonkavernaro de Mogao|Ŝtonkaverno de mil Budhoj]]" proksime al [[Dunhuang]] ([[tunhuang|Tun Huang]]). Tiu estis la loko, kie li malkovris la Diamontan Sutraon, la plej malnovan presitan tekston de la mondo, aliajn 40,000 paperrolaĵojn (Granda parto de tiuj estis forliverita kaj tiel ili restis por la homaro. La restintaj rulaĵoj kaj valoraj papiroj estis venditaj far ĉinoj. La de Stein forliveritaj rulaĵoj estas ankaŭ hodiaŭ esploreblaj, dum la far ĉinoj forvenditaj dokumentoj malaperis).
Li postlasis kolektaĵon, kiun gardas la Brita Librararejo kaj kiu entenas ĉinajn, tibetajn kaj tangutajn manskribaĵojn, prakritajn lignajn tabuletojn, kaj dokumentojn en ĥotoneza, ujgura, sogdiana kaj orienturkaj lingvoj. Stein kolektis ilin dum siaj vojaĝoj tra meza Azio en la 1920-aj, 1930-aj jaroj. Stein trovis manskribojn en la antaŭe perdite-pensitaj toĥarianaj lingvoj kaj registris multajn arĥeologiajn lokojn, precipe en Irano kaj Baluĝistano.
| |||