Konsolvirinoj: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Nallimbot (diskuto | kontribuoj)
eNeniu resumo de redakto
Linio 53:
 
<ref>Tamen, laŭ profesoro [[Hirofumi Hayashi]] dee la [[Kanto Gakuin University]], la plejmulto de la virinoj devenis el [[Japanio]], [[Koreio]], kaj [[Ĉinio]]. [http://www.jpri.org/publications/workingpapers/wp77.html Japan's Responsibility Toward Comfort Women Survivors] [http://hnn.us/articles/13533.html History News Network] [http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?ItemID=10155 ZNet]
ProfessoroProfesoro [[Yoshiaki Yoshimi]] de la Chuo University diras, ke ĉirkaŭ 2.000 centroj ekzistis kun eble 200,000 japaninoj, ĉininoj, koreinoj, filipininoj, tajvaninoj, birmaninoj, indonezinoj, nederlandaninoj kaj aŭstralinoj maliberigitaj. Vidu Yoshimi, Comfort Women: ''Sexual Slavery in the Japanese Military during World War II'', Columbia University press, 2002. Profesoro [[Ikuhiko Hata]] de la Nihon University taksis la nombron de virinoj laborantaj en oficialaj plezurkvartaloj je malpli ol 20.000. Ili estis 40% japaninoj, 20% koreinoj, 10% ĉininoj, kaj aliaj 30%. 200.000 eble estas surtaksado pro la tuta nombro de prostituitinoj listigitaj registare en Japanio dum la 2-a mondmilito, t.e. 170.000. Vidu Hata, Ikuhiko, ''Ianfu to senjo no sei'' (komfortulinoj kaj sekso sur la batalkampoj) Shinchosha, ISBN 4106005654 (japane)</ref>
Aliaj devenis de la [[Filipinoj]], [[Tajvano]], [[Nederlanda Orienta Hindio]], kaj aliaj regionoj okupitaj de japanoj.<ref name="workingpaper">[http://www.jpri.org/publications/workingpapers/wp77.html Sarah Soh, ''"Japan's Responsibility Toward Comfort Women Survivors"'', Japan Policy Research Institute, 2001-05-01]</ref>