Ligura lingvo (latinida): Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 50:
Specife, tiuj du karakterizoj pludaŭris, almenuax skribe, ĝis la [[18-a jarcento|dedoka jarcento]], kun literaturaj verkoj de la patricio '''Steva De Franchi''', kaj ankoraŭ nun ĉeestas en kelkaj okcidentaj variantoj, speciale en la tabarka varianto, parolata en Sardinio.<br>
Ekzemplo de parolo, kiu respondas al kiom dirita, estas adverbo "nun": antikve, en Ĝenovo ĉi tiu parolo estis prononcita /'awɹa/, kaj skribita ''aora''; krome, la ro falis (kaj ĝi definitive malaperis el la prononco el Ĝenovo), kaŭzante la rezulton ''aoa'' (prononcitan /'awwa/); do, kiam diftongoj /aw/ ŝanĝiĝis en /ɔw/, la parolo devenis /'ɔwwa/, tiel ankoraŭ hodiaŭ ĝi estas prononcita. Ĉiuj tiuj variantoj ankoraŭ
{{TabelKapoLaŭĈarta}}
! Arkaika prononco<br> (ĝis ĉirkaŭ 1800<ref>Reale, tiu estis la borĝa prononco; subalternaj klasoj jam alprenis la popularan prononcon, solan hodiaŭ pretervivita en Ĝenovo.</ref>;<br> aktuale en okcidentaj<br> zonoj)
! Meza prononco<br> (ekzemple, plidaŭrita<br> en tabarka varianto)
! Aktuala ĝenova<br>prononco
| |||