Ligura lingvo (latinida): Malsamoj inter versioj

La fruaj skribitaj atestoj de tekstoj en la ligura estas el la [[12-a jarcento|dekdua jarcento]], sed estas kun la gravega figuro de l'Anonima Ĝenovano, kiu diras, ke li nomas "Lucheto" aŭ "Luchetto", t.e. "malgranda Luko", "Luĉjo" ke la ligura ĝenova lingvo formas ĝiajn skribitajn regulojn, ankoraŭ hodiaŭ adoptatajn (ne sen diversaj variantoj aŭ, ankaŭ, aliaj skribosistemoj). La ĝenova lingvo de tiu epoko estas sufiĉe simila al la nuna, ekskludante ĉiukaze diferencoj leksikaj, tiel la uzo de la perfekta preterito, hodiaŭ malaperinta, kaj fonetikaj, ekzemple la uzo de la intervokala ro (prononcita /ɹ/, laŭ kiom ni povas dedukti) aŭ la frikativa prononco de la antaŭkonsonanta so.

 

Ekzemplo de parolo, kiu respondas al kiom dirita, estas adverbo "nun": antikve, en Ĝenovo ĉi tiu parolo estis prononcita /'awɹa/, kaj skribita ''aora''; krome, la ro falis (kaj ĝi definitive malaperis el la prononco el Ĝenovo), kaŭzante la rezulton ''aoa'' (prononcitan /'awwa/); do, kiam diftongoj /aw/ ŝanĝiĝis en /ɔw/, la parolo devenis /'ɔwwa/, tiel ankoraŭ hodiaŭ ĝi estas prononcita. Ĉiuj tiuj variantoj ankoraŭ ekzistas en diversaj partoj de Ligurio.<br>Resumante kaj ekstreme simpligante: