→Ekesto
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
(Nova paĝo: thumb|Kristiano Ludoviko, margrafo de Brandenburg-Schwedt [[dosiero:DBPB 1971 392 250 Jahre Brandenburgische Konzerte.jpg|thumb...) |
(→Ekesto) |
||
|
== Ekesto ==
<!--▼
Estas supozende, ke Bach povis dediĉi verkojn ekestintajn ĉe la kortego de Köthen al alia princo nur kun permeso de sia dunginto princo Leopold<ref>[[Christoph Wolff]]: ''Johann Sebastian Bach'', 2. Auflage 2007. S. Fischer, Frankfurt am Main, ISBN 978-3-596-16739-5</ref>. Tamen ne ekzistas kaŭzo dubi pri ties konsento – eble li iniciatus tion, ĉar li mem nur duonan jaron antaŭe donacis al la princo kristalan lustron<ref>Siegbert Rampe, Dominik Sackmann: ''Bachs Orchestermusik'', Kassel 2000, ISBN 3-7618-1345-7, S. 90</ref>.
En Köthen Bach komencis kompili siajn komponaĵojn en ampleksaj cikloj, konceptante superajn ordoprincipojn, ekzemple planitajn sinsekvojn de tonaloj aŭ unuopaj movimentoj – la [[bontemperita klavarinstrumento]] aŭ la [[anglaj suitoj (Bach)|anglaj]] kaj [[francaj suitoj]] estas ekzemploj pri tio. Tia traformado de ciklo tamen ne estas rimarkebla ĉe la ''brandenburgaj konĉertoj'' – escepte eble en la strebado, taskigi kiel eble ĉiun kutiman instrumenton per solopasaĝo.
De kvin el la konĉertoj konserviĝis ankaŭ kopioj sendepenaj de la dediĉa partituro; neniu el ili tamen entenas plurajn verkojn. Oni rajtas supozi, ke Bach kompilis la kolekton nur por la dediĉa partituro kaj rigardis la unuopajn konĉertojn nek antaŭe nek poste kiel apartenantaj unu kun la alia. Alivorte, la konĉertoj formas nur senligan kolekton sen ĉia provo de plua formado kiel tutaĵo – Bach certe ne ideus prezenti la konĉertojn kune en unu koncerto.
Male la diligenta laboro de Bach kaj per tio la ŝatego, kiun li montris al la konĉertoj, montriĝas en la priverkado de multaj detaloj de la bazaj partituroj – ekzemple la delikata diferencigo de la partioj de violonĉelo, basviolono kaj kontinua baso, kiujn li ofte taskigas per separataj voĉoj. ankaŭ la zorgema skribmaniero de la partituro ekkonigas klaran engaĝiĝon por la partituro; la taktstrioj preskaŭ senescepte estas skribitaj per liniilo. Bach eble promesus al si per la dediĉo eble la titolon de kortega kapelmajstro kaj la enspezigajn komponmendojn ligatajn per tiu.
== Plua historio ==
▲<!--
Neben dem weggegebenen Widmungsexemplar besaß Bach natürlich von den Einzelkonzerten auch – nicht mehr erhaltene – Kompositionspartituren, die er in mehreren Fällen für spätere Fassungen, etwa als Einleitungssinfonien in Kantaten, nutzte. Indizien sprechen dafür, dass sein Sohn [[Carl Philipp Emanuel Bach|Carl Philipp Emanuel]] von einigen Konzerten Abschriften besaß und diese Musik so auch in Berlin bekannt machte.
Häufig behandeln die Konzerte die Instrumente nicht durchgehend gleich – so wird oft ein solistisches Instrument in einem anderen Satz überhaupt nicht oder in einer reinen Begleitfunktion eingesetzt, und im ersten und vierten Konzert löst sich die Violine, im zweiten erste Violine und erste Viola, im fünften das Cembalo aus der Gruppe zunächst gleichrangiger Solisten und drängt sich in den Vordergrund. Offensichtlich bestand für Bach noch kein Bedarf an einer aus heutiger Sicht „sauberen“ Trennung der instrumentalen Funktionen.
-->
== Referencoj ==
<references />
| |||
