Kristiano Rakovski: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
[[Image:Rakovsky01.jpg|thumb|300px|Kristiano Rakovskio]]
'''Kristiano Rakovskio''' (la 13-an de aŭgusto
==Vivo==
=== Juna eŭropa socialisto ===
Naskiĝinta en 1873 en [[Kotel]], [[Bulgario]], kiu tiam estis parto de la [[otomana imperio]], en familio de riĉaj terposedantoj, li iĝis rumano en 1878 pro translokiĝo de landlimo. Li malkovris
En Svisio, Rakovskio ligiĝis kun rusa socialista studentino, Elisaveta Pavlovna Ryabova. Per ŝi li unue interesiĝis pri Rusio. Ili edziĝis en [[1898]]. La saman jaron, li estis dungita
Inter 1902 kaj 1904, Rakovskio restadis en Francio, kaj iĝis konata en la franca socialisma movado. Li iĝis korespondanto por Balkanio de [[la Homaro]], kaj vane provis akiri la francan ŝtatanecon.
Linio 16 ⟶ 15:
Reveninte en Rumanio, Rakovskio plene engaĝiĝis en subtenado al la strikmovadoj kiuj skuis la landon ekde 1905. Influataj de la samtempaj okazaĵoj en Rusio, miloj da laboristoj de la juna rumana industrio postulis salajrajn plialtigojn kaj plibonigon de siaj laborkondiĉoj, malgraŭ la policistaj perfortaĵoj kaj la sendo de militistoj kontraŭ ili. Rakovskio kontribuis al la disvolvo de la rumanaj sindikatoj, interalie per organizado de laborista kongreso.
En marto 1905, li ekpublikigis socialistan ĉiusemajnan gazeton, ''Laborista
Dum somero 1905, la ribelintaj maristoj de la kirasŝipo [[Potemkino]] rifuĝiĝis en [[Constanţa]]. Rakovksio elspezis multan energion por
Komence de 1907, perforta kamparana ribelo eksplodis en Rumanio, kaj unue trafis la judajn farmistojn antaŭ ol turniĝi kontraŭ la grandaj bienposedantoj. La liberala registaro, interkonsente kun la reĝo Karolo la
Timante lian revolucian agadon, la rumana registaro utiligis la pretekston de la bulgara deveno de Rakovskio por tute eksterleĝe forpreni de li la rumanan ŝtatanecon kaj forpeli lin en 1907, kiam li troviĝis en Sturgarto por kongreso de la Dua Internacio. Protestoj kontraŭ tio leviĝis tra la eŭropa socialisma gazetaro. Rakovskio ne aparte alkroĉiĝis al la rumana ŝtataneco, sed li deziris plenumi la politikan batalon por reakiro de siaj rajtoj. En 1909, li provis kaŝe reveni en Rumanio kaj estis forpelata. Laborista manifestacio okazis favore al li, kaj estis abrupte subpremita. Fine, en 1912, post longa jura batalo, li rericevis sian ŝtatanecon, ĝustatempe por denunci la [[Balkanaj militoj|Balkanajn Militojn]] de 1912-1913.▼
▲Timante lian revolucian agadon, la rumana registaro utiligis la pretekston de la bulgara deveno de Rakovskio por tute eksterleĝe forpreni de li la rumanan ŝtatanecon kaj forpeli lin en 1907, kiam li troviĝis en
=== Prezidanto de la konsilio de popolkomisaroj de Ukrainio ===
Konvinkita internaciisto, Rakovskio estis akre seniluziita de la sinteno de la eŭropaj social-demokratoj kiam eksplodis la [[Unua Mondmilito]] en 1914. Li esprimis sian vidpunkton en franclingva broŝuro titolita "La socialistoj kaj la milito'. Temis pri respondo al letero sendita de Charles Dumas, kabinetestro de [[Jules Guesde]], socialisto fama pro sia radikalemo, sed kiu tamen partoprenis en "naciunueca" registaro. Batalante por ke Rumanio restu ekster la konflikto, li plektis ligojn kun la socialistoj, kiuj kontraŭis la militon, interalie kun [[Lev Trockij|Trockio]], financante lian gazeton ''Nia voĉo'' (Nache Slovo). En 1915, li partoprenis en la konferenco de Zimervaldo. En 1916, la rumana registaro enkarcerigis lin. Li estis liberigita el sia malliberejo de [[Iaşi]] la 1an de majo [[1917]], de la soveto de rusaj soldatoj kiuj restadis en la urbo, kontraŭ la volo de la rusa registaro kiu petis pardonon de la rumana registaro por la iniciato. Tiel li povis iri al [[Odeso]], kie li daŭrigis siajn politikajn aktivaĵojn.
Konvinkita apoganto de la Monda Revolucio, Rakovskio aliĝis al la bolŝevista partio fine de 1917. Li estis entuziasme akceptita, kiel internacie konata socialisto tiutempe. Komence de 1918, li direktis venkan militan atakon kontraŭ Rumanio. Li espertis tiel ligi la rusan revolucion kun la balkanoj. Sed la germana armeo haltigis ĉi tiun movon. Kaj per la traktato de Brest-Litovsk, la bolŝevistoj perdis la regadon super Ukrainio. Komence de 1919, Rakovskio iĝis prezidanto de la Konsilantaro de Popolkomisaroj de Ukrainio. Necesis tiam akiri la faktan regadon de la lando. Li provis tion atingi, celante ligiĝi kun la Soveta Hungario de [[Bela Kun]]. Tio malsukcesis, ĉar li perdis la subtenon de la kamparanaro per rekvizicio de la agrikulturaj produktaĵoj. Interkonsente kun Lenino, li en 1920 starigis politikon pli respekteman al la kamparanaj kaj naciaj deziroj de la ukrainanoj. La soveta registaro tiam povis instaliĝi, post akraj bataloj direktitaj de Miĥailo Frunze kontraŭ la blankaj armeoj, la naciistoj kaj la maĥnovistoj.▼
▲Konvinkita apoganto de la Monda Revolucio, Rakovskio aliĝis al la bolŝevista partio fine de 1917. Li estis entuziasme akceptita, kiel internacie konata socialisto tiutempe. Komence de 1918, li direktis venkan militan atakon kontraŭ Rumanio. Li espertis tiel ligi la rusan revolucion kun la
=== Sovetia diplomato ===
En 1922, Rakovskio atingis gravan diplomatian sukceson, interkonsentante kun Germanio kadre de la Traktato de Rapallo, kiu ebligis al Sovetunio eliri el sia izolo. Li poste iĝis la unua sovetia ambasadoro en Britio, en 1923. Li tie atingis de la laborpartia registaro de
=== Kontraŭulo de la stalina burokrataro ===
[[Image:Rakovsky and trotsky circa 1924 trimmed.jpg|thumb|120px|Kristiano Rakovskio kun [[Lev Trockij]], ĉ. 1924]]
Rakovskio grave koliziis unuafoje kun [[Stalino]] en 1922, dum la diskuto pri la statuso de USSR. Li estis konvinkita, ke en Ukrainio necesos prikonsideri la naciajn emojn de la
Dum la postaj jaroj, li partoprenis en la batalo de la maldekstra opozicio kontraŭ la burokrata devojiĝo de la reg-aparato. Ŝajnis al li nepre necese restarigi la demokratecon interne de la kompartio por malebligi la definitivan formiĝon de kasto de senrespondecaj funkciuloj, kiuj zorgus unuavice pri propraj interesoj, kaj ne pri tiuj de la proletaro. Reveninta el Francio en oktobro 1927, li estis la lasta proparolanto de la maldekstra opozicio en la centra komitato, sed estis rapide malebligita plu esprimiĝi, kaj forpelita el la partio jam en decembro.▼
Januare 1928, Rakovskio estis ekzilita al [[Astraĥano]], kaj poste en [[Saratovo]] kaj fine en Barnaul la postan jaron. Li disvolvis sian vidpunkton pri la burokratiĝo en letero publikigita en la Bulteno de la opozicio pri ''La danĝeroj de la profesia povo''. Post la forpelo de Trockio el USSR, li restis la plej altranga komunista personeco kiu kontraŭis Stalinon. Dum ses jaroj, li aplikis la politikon de la maldekstra opozicio, konsiderante sin plu membro de la partio kaj kritikante ĝian direkcion je la nomo de la interesoj de la socialismo. Tiel li vigle kritikis la politikoj pri trudita kolektivigo de la kamparoj ekigita de Stalino en 1929, parte pro la perfortaĵoj kontraŭ la kamparanoj, kiujn ĝi supozigis, kaj krome pro la ekonomia katastrofo, kiun li antaŭvidis por la sovetia agrikulturo.▼
▲Dum la postaj jaroj, li partoprenis en la batalo de la maldekstra opozicio kontraŭ la burokrata devojiĝo de la reg-aparato. Ŝajnis al li nepre necese restarigi la
▲Januare 1928, Rakovskio estis ekzilita al [[Astraĥano]], kaj poste en [[Saratovo]] kaj fine en Barnaul la postan jaron. Li disvolvis sian vidpunkton pri la burokratiĝo en letero publikigita en la Bulteno de la opozicio pri ''La danĝeroj de la profesia povo''. Post la forpelo de Trockio el USSR, li restis la plej altranga komunista personeco kiu kontraŭis Stalinon. Dum ses jaroj, li aplikis la politikon de la maldekstra opozicio, konsiderante sin plu membro de la partio kaj kritikante ĝian direkcion je la nomo de la interesoj de la socialismo. Tiel li vigle kritikis la
=== Tragika fino ===
Linio 53 ⟶ 47:
Tio ne malebligis lian denovan areston en 1937. Post monatoj da pridemandoj kak perfortaĵoj flanke de NKVD, li fine agnoskis la absurdajn krimojn, kiujn oni deziris atribui al ili. Li estis juĝita kaj kondamnita al dudek jaroj da mallibereco en 1938. Verŝajne Stalino preferis ne tuj mortigi lin pro la multaj amikoj, kiujn li havis ĉie tra Eŭropo. Sed li tamen ordonis mortpafi lin iom post la komenco de la nazia invado, en 1941.
== Rete legebla artikolo ==
Linio 61 ⟶ 52:
* [http://satesperanto.org/Mensoga-Paco.html Mensoga paco], artikolo pri la Packontrakto de Bukareŝto (1913), el ''Laborista rumanio''.
[[Kategorio:Komunistoj]]
[[bg:Кръстьо Раковски]]
|